Mariano López Díaz foi un home libre por enriba de todo

"Forma parte de ese tipo de personas utópicas que yerguen el puño al aire para conquistar con osadía la democracia"
Mariano López, acompaño por Alberto de Bourbon. CEDIDA
photo_camera Mariano López, acompaño por Alberto de Bourbon. CEDIDA

Estas que aquí se reproducen son as palabras que o día 9 de abril de 2022 se pronunciaron en Talavera de la Reina, na súa Plaza del Pan, co gallo da homenaxe póstuma a Mariano López Díaz (nado e falecido nesa cidade nas datas respectivas do 22 de outubro de 1949 e 23 de xaneiro de 2022).

Deste home próximo, demócrata, exiliado e membro da resistencia antifascista en París... gardo gravadas horas de conversas telefónicas sobre os anos sesenta e setenta franceses, sobre as súas visitas a Galiza -logo da 'transición'- traballando como inspector de gasolineiras. Cantas visitou por Pontevedra, A Estrada, Cuntis, Moraña, Caldas...!

E alén das súas memorias mecanoscritas que algún día verán a luz,conservo na gabeta dos traballos recentes unha serie de apuntamentos que puiden ir elaborando sobre un íntimo amigo del, S.A.R. Alberto de BourbonetRich, aquel que casara con María Dolores Campos Guerra, cuntense coa se traslada ao exilio francés.

Alberto, ese príncipe republicano, persoa afín ao comunismo e á defensa dos dereitos das nacionalidades históricas do estado, que foi quen axudar a ducias e ducias de persoasque, fuxidas das gadoupas do franquismo, buscaron no país galo un lugar no que prosperar, conseguiría liberar a Mariano de varios conflitos vinculados coa resistencia antifascista nesa Francia que xa homenaxeou os militares republicanos do estado español que liberaron París (Le neuf!)...

Hai nove meses tivemos a última conversa. Falamos de Pepe Álvarez, Fernando Salgado, Xosé Manuel Beiras, de Calros Solla, Luz Fandiño e do Campo das Laudas de Cerdedo! Despedímonos, coma sempre, cun Saúde e República!... e logo dun mes, o teléfono non parou de comunicar indefinidamente.

Velaquí as palabras pronunciadas aquel 9 de abril de 2022 en Talavera de la Reina.

Porque las personas grandes de este y otros países no han nacido para ser siervos o esclavos del látigo, la fusta o el arado; llegaron a este mundo para -entre todas y todos, con manos abiertas en abrazo- hacerse dueños de la tierra y librarse de la voz del amo.

Mariano forma parte justamente de ese tipo de personas, utópicas, que yerguen el puño al viento para conquistar con osadía y empeño la democracia. Su vida es sin duda eso, una lucha continua y constante, valiente y por veces incauta, con el propósito de poder sentir con orgullo el espíritu de los hombres, mujeres y pueblos libres...

HOMBRE LIBRE. ¡Mariano López Díaz, aquí presente, es sin duda un hombre libre! Lo conocí no hace mucho tiempo, quizás tan solo un instante, tres años escasos y bien escurridos. El 25 de abril de 2.020, por la tarde, sonó el teléfono y al otro lado del auricular se oía este saludo:

"Muy buenas tardes, soy"Cristino", Mariano López Díaz… Sé que se ha puesto en contacto con el Foro por la Memoria porque quería hablar conmigo. ¿Con quién tengo el gusto...?".

¡Y vaya si hubo conversación para rato! Horas y horas permanecimos conectados a través del hilo telefónico. Yo, me encontraba estupefacto por la historia que estaba oyendo, pues con su voz grave y gastada desgranaba en pocas horas una vida de acción y dignidad.

Aunque mi motivo era conocer su visión sobre el exilio francés y el contacto que tuvo con algunos refugiados políticos en el país galo, la verdad es que con el tiempo lo que me más entretenía e interesaba era justamente su biografía, escrita con sudor y, últimamente, también con tinta.

¡Mariano López Díaz, aquí presente, es sin duda un hombre libre!

Por lo que a mí respecta, yo soy hijo y vecino de un pequeño ayuntamiento de Galicia llamado Cuntis, tierra antaño de canteros por cuyas calles corrían de niños personas tan destacadas, verdaderos gigantes, como Xohán Xesús González (fusilado en septiembre de 1936) y el propio Enrique Líster, ese general que el mismo 'Cristino' escoltaría en París.

Y ese mismo ayuntamiento, Cuntis, por el que Mariano también pasaría en varias ocasiones cuando desempeñaba su oficio de inspector de tanques de combustibles.

Aquí, los que lo conocimos por teléfono o por transmitir en nuestras tertulias su voz árida de la meseta castellana, tanto lo quisimos que comenzamos a "sentarlo" con nosotros en la mesa del café, justo al mismo nivel que a Alberto de Bourbon -su amigo en el París de los refugiados, en el París de Le neuf- al que llamamos con cariño el "tío Alberto".

¡Porque Mariano López Díaz, aquí presente, es sin duda un hombre libre!

Santuario. Hoy lo recuerdo en su "santuario", debajo de la bandera tricolor, rodeado por las láminas de milicianos que otrora dibujó el también exiliado, y padre del nacionalismo gallego, Alfonso Daniel Rodríguez Castelao.

Ahí sentado, en ese verdadero templo de héroes y dioses paganos, quizás también acompañado por el mismo escritor y dibujante galeguista, contemplamos su figura desdibujada por un cigarro pero nítida en todo su compromiso...

Camarada Mariano López Díaz, aquí presente, eres sin duda -hoy y siempre- un hombre libre!

Saúde e República, irmán!

Comentarios