É finalista no Festival de Cans na categoría de mellor videoclip por Todo o que che din, de Verto.
Faime moita ilusión! Porque foi o primeiro videoclip que fixen e porque é a primeira vez que me seleccionan por un, aínda que con algunha curta experimental que fixen xa estivera en Indie Lisboa e algún outro lado. Pero cun videoclip é a primera que me seleccionan. Como ademais este foi o meu traballo de fin de grao (TFG), aí en Pontevedra, na Facultade de Ciencias Sociais e da Comunicación, téñolle moito agarimo. É especial. Por enriba, estou no festival cunha chea de xente á que admiro moito.
Porque este era efectivamente o seu primeiro videoclip.
Si. Tiña participado noutros como directora de fotografía ou ocupándome da montaxe, pero como directora este foi o primeiro.
Foi o seu TFG, como dicía, e para facelo escolleu aos Verto. Como foi isto? Como contactaron?
Fun eu a que contactei con eles. Porque naquel momento era un dos meus grupos favoritos. Tiña que facer o traballo en plena pandemia e lanceime a mandarlles un correo electrónico, enlazarlles algunha cousa que xa tiña feita e ver se saía a colaboración. E efectivamente saíu. A verdade é que foi todo moi fluído, moi guai, porque ademais déronme liberdade creativa total.
A paisaxe é importante en Todo o que che din. Os escenarios son de Pontevedra?
O único que me pediron os Verto foi que o videoclip estivese ambientado no universo musical da canción, que tivese ese rollo disco, eses tintes dos anos 80 e 90. Así que para desenvolver esa estética busquei sitios preto. As localizacións son no concello de Meaño e no concello de Sanxenxo. E tratei de que non tivesen ningunha referencia actual, como me tiñan pedido. Así que tirei pola paisaxe industrial, tamén polo espazo baleiro. E os interiores tamén están escollidos a conciencia para que remitisen a ese momento que eles querían.
Admiro moitísimo a meu irmán. Pódese dicir que a metade do que levo aprendido ata o de agora é grazas a el
Á parte da paisaxe, destaca a química entre os actores. Foi difícil escollelos?
Dei con eles tamén por casualidade. Tampouco estaba buscando perfís concretos. A un deles, a Tarik [En-Nabbar], xa o coñecía de vista e de ter falado un par de veces con el. Tiña feito traballos de modelaxe, aínda que nunca de interpretación. De feito, eu descubrino a través dunha fashion film. Co outro actor, Alin, dei directamente por Instagram. Escribinlle e díxenlle Mira, temos este proxecto. Interesaríache? Contestou que si. E xa tiramos para adiante. Que estas cousas saian á primeira é dificilísimo, pero neste caso conseguímolo. Nese sentido foi xenial. Porque ademais tiñamos bastante présa, polas condicións da pandemia, polas restricións, e porque me demorei un pouco en formular o TFG. Así que despois tiñamos unhas datas concretas para facelo, bastante apurados. A maiores, ata o momento da gravación só puideramos reunirnos a través de videochamadas. A verdade é que tiven moita sorte.
Este videoclip vai ser o primeiro de moitos ou na súa carreira pensa tirar por outro lado?
A verdade é que xa levo dous. Recentemente dirixín o segundo. Porque cando Verto anunciaron que se tomaban un descanso, un dos seus integrantes, Berto, lanzou o seu proxecto en solitario. Hai un mes sacou un videoclip e volvino dirixir eu. É o do tema ‘Alma’, que canta con Mariña Paz. A da miña relación co videoclip é unha historia moi bonita, en verdade. Porque o descubrín antes mesmo que a montaxe, que digamos que é a miña inclinación natural no ámbito audiovisual. Foi nun Erasmus en Lisboa e namorei. É un formato que me encanta. Ábreche moitísimas posibilidades e funciona cun fluxo de traballo diferente. Supón unha colaboración interactiva con algo que xa está feito previamente, unha canción. Gústame moito. É un formato moito menos encorsetado que outros. A min paréceme do máis interesante. Claro que quero facer moitos máis.
É un formato máis libre que outros?
A min a ficción gústame moitísimo, pero o videoclip ten esa particularidade de deixarche probar cousas e de ver ata onde podes chegar con elas. Ademais adoitan ser prazos curtos de traballo con resultados case inmediatos. Despois, a título persoal, podo dicir que sinto que os videoclips me teñen axudado moito a madurar profesionalmente.
Vostede formouse na Facultade Ciencias Sociais e da Comunicación de Pontevedra. Respondeu ás súas expectativas o paso por este centro? Foi importante para vostede pasar por el?
Si, eu diría que si. A verdade é que me metín na carreira sen saber moi ben que ía atopar. Pero si que considero que foi unha experiencia moi positiva. Por un lado, Comunicación Audiovisual está bastante orientada á práctica e iso lévate a tocar moitos paus. Por outro, sérveche para construír unha rede de amigos e de compañeiros con intereses comúns, que ao final é case o máis importante.
O seu irmán é tamén cineasta, Eloy Domínguez Serén. É unha influencia importante ou non teñen nada que ver?
Si, claro que é unha influencia importante. A metade do que levo aprendido ata agora é grazas a el. E non me refiro a cuestións técnicas nin moito menos. Tiven a oportunidade de compartir con el moitos procesos creativos e de todo iso aprendín moitísimo. a á Admíroo moitísimo.
