Pontevedra vén de converterse na única cidade galega que conta cunha academia de animación en stop motion (técnica que consiste en aparentar o movemento de obxectos por medio dunha serie de imaxes fixas sucesivas). Inspirándose no centro do mesmo tipo que dirixe Lula Gómez en Barcelona, púxoa en marcha, o ano pasado, Daniel Rodríguez Palacios 'Lizartonne' (A Coruña, 1989), graduado en Belas Artes, que actualmente prepara o seu doutoramento e que ten traballado con Fernando Cortizo (O Apóstolo) e con David Fidalgo Omil (Cartas a Superman), entre outros.
"A idea era iniciar as clases o pasado mes de setembro", conta Lizartonne. "Pero finalmente non puidemos abrir ata novembro. Así que o que estamos facendo este ano é un curso de iniciación á stop motion as fins de semana". A idea é que a academia, que bautizou como Kraken na honra da película ao traballo do mestre dos efectos especiais Ray Harryhausen en Furia de titáns, funcione a pleno rendemento o ano que vén.
"A miña intención é ofrecer unha formación íntegra de tres anos. Porque ata o momento, o que existe en Galicia é a posibilidade de facer cursos soltos. Ou o Máster en Libro Ilustrado e Animación Audiovisual de Belas Artes. Pero aquí o que ofreceriamos é algo diferente, máis especializado, unha formación íntegra sobre este tema concreto, tocando todos os paus, dende o guión e o "concept art" ata a realización do filme".
O temario repartiríano en diferentes materias que impartirían o propio Lizartonne, David Fidalgo Omil e Nuria Bouzas, os tres ex-alumnos de Belas Artes. A idea é que ao longo de cada curso, os alumnos desenvolvan os seus propios proxectos. "E despois proxectalos e mesmo facer exposicións co traballo previo". Ademais, conta co apoio de profesionais do sector como Fernando Cortizo, a pontevedresa Cristina Acuña Solla (Kubo e as dúas cordas máxicas, A vida de cabaciña) ou o grovense Daniel Abalo (Anomalisa, Frankenweenie), que impartirían master class.
Na era da animación dixital, o stop motion reivindícase. "Á imaxe dixital finalmente fáltalle algo. Quizais é unha cuestión de plasticidade: por moito que o imiten, nunca acaban de ter o acabado dos bonecos reais", explica Lizartonne. "O do stop motion é agora mesmo un cine alternativo, cun público que mira con outros ollos".
