Restaban doce minutos para o remate do partido e España estaba na lona, rozando o K.O. Perdía por catro goles, 32-28, e ademais viña de sufrir unha exclusión por dous minutos. O combinado español non era quen de frear a primeira liña lusa. Os irmáns Mota da Costa e Sousa eran un pesadelo para a súa defensa e para un murcho Domenech, incapaz de deter lanzamentos desde ningunha localizacion.
O Centro de Desportos e Congressos de Matosinhos víñase abaixo ante o inminente triunfo dos seus cachorros. Entón comezou outro encontro. O balonmán deixou a cancha e entrou na mente. E na batalla psicolóxica, Portugal non puido coa presión.
O bloque luso principiou a tomar malas decisións, as súas estrelas comezaron a precipitarse unhas ocasións, a realizar imprecisos pases noutras, a errar. E Domenech empezou a parar. España, que non se deixara levar pola desesperación, malia as grandes dificultades que chegou a ter na súa liña defensiva, cheirou o sangue e foi á caza da súa presa.
Desde o 32-28, o combinado nacional enlazou un parcial de seis goles para chegar ata o 32-34.
En parte do éxito tivo protagonismo Carlos Álvarez Domínguez. O extremo dereito do Cisne demostrou o sangue frío e corazón quente que define os campións. Non achantou nas poucas ocasións nas que os seus compañeiros o atoparon e cunha grande eficacia (tres tiros, tres goles) axudou o bloque preparado por Rodrigo Reñones e Nacho Moyano a seguir con vida. Dúas das súas dianas foron transformadas na metade do segundo acto, cando máis quentaba o sol. Rematou o partido desde o banco, gozando da traca final desde a banda.
España fixo un parcial de 6-0 que lle permitiu pasar de perder 32-28 a 32-34
A diferenza dos lusos, España controlou mellor o ritmo cardíaco para poder chegar ata o remate facendo unha correcta administración da vantaxe. Un lanzamento de Reguart e unha contra de Nieto serviron para manter a distancia hispana ata o penúltimo ataque. Sousa non se rendía e levaba o partido ata o 35-36: a ameaza de pasivo ante a defensa aberta do inimigo á procura do roubo de balón ou do erro español obrigou o tempo morto de Reñones.
De volta do parón, co brazo erguido da parella de colexiados franceses, España atopou o brazo armado do seu mellor home sobre a cancha, Jan Gurry. O seu disparo petou nos brazos dun defensa, desviou a traxectoria, enganou a Ferreira e acabou na rede. Restaban menos de 20 segundos e España era campioa de Europa.
A ledicia desatouse no banco, entre os xogadores. España cobrou a revancha da primeira fase para roubar o ouro de Matosinhos.
Entre os protagonistas, un dos grandes do balonmán pontevedrés, Carlos Álvarez Domínguez, que engorda o seu palmarés, máis largo que o da meirande parte dos deportistas de elite en toda a súa carreira deportiva. E só con 19 anos.
Ata chegar a aquel momento do encontro, o duelo viviu un intercambio de golpes que mantivo a igualdade durante os primeiros 30 minutos. Os ataques amosaron máis acerto que as defensas e as porterías.
A próxima fichaxe do Cisne, o lateral luso Gabriel Cavalcanti, sumou tres dianas
España intentou disuadir o acerto dos irmáns Mota da Costa e de Sousa con escaso xeito. A defensa aberta parecía non incomodar demasiado aos locais. O pavillón fervía entre os ánimos das bancadas dos dous bloques, pero a superioridade numérica do respectable portugués traduciuse nas primeiras vantaxes dos seus rapaces.
Durante a meirande parte da primeira metade, España foi a remolque no resultado, aínda que cunhas marxes tan estreitas que en ningún momento alcanzaron tintes preocupantes.
Eses chegaron despois do descanso. Unha dobre exclusión dos hispanos foi a orixe do que parecía a fin. A primeira liña lusa executaba e facía xogar. Os poderosos lanzamentos dos irmáns Mota Da Costa alternábanse con fintas e penetracións que reventaban o esquema defensivo hispano. E logo estaba Sousa, seguramente non tan potente, pero coa habilidade dunha bailarina para danzar no medio dun bombardeo.
Todo, sumado aos momentos de inspiración de Ferreira baixo paos levou ao +4 dos locais, que se prolongou ata que a tensión pola vitoria inminente entrou no sistema nervioso portugués e levou a España a unha remonta épica.
37 - España: Domenech; Antonio Martínez (1p), Lodos (2), Javi Rodríguez (3), Furundarena (1), Gurri (8, 3p) y Arnau Fernández (3) -equipo inicial- Daniel Martínez (ps), Urruzola (-), Soler (2), Mujika (3), Serrano (1), Nieto (3), Reguart (7), Parera (-) e Carlos Álvarez (3).
Marcador cada cinco minutos: 2-2, 4-6, 7-7, 11-11, 13-13, 16-15; descanso; 20-18, 25-22, 30-26, 32-30, 32-33 e 35-37.
Árbitros: Carmaux e Mursch (Francia). Excluiron con dous minutos a Cavalcanti e Brandão de Portugal e a Furundarena, Lodos e Gurry de España.
Incidencias: Final do Campionato de Europa Junior de balonmán disputado no Centro de Desporto e Congressos de Matosinhos.