Maite Méndez: "Foi a temporada máis dura da miña vida"

A adestradora do Arxil admite que temeu pola permanencia do Arxil na Liga Femenina 2 e lamentou a gran cantidade de contratempos que lastraron ao seu equipo este ano

Maite Méndez, entrenadora del Arxil. DAVID FREIRE
photo_camera Maite Méndez, entrenadora do Arxil. DAVID FREIRE

Rematou a temporada e Maite Méndez sobreviviu. Aínda non sabe ben como, pero tanto ela como o Club Baloncesto Arxil saíron indemnes dun curso cheo de contratempos de todo tipo que puxeron contra as cordas ao equipo verde.

Tanto foi así que a directora de orquestra do cadro pontevedrés, pouco amiga das medias tintas, reclama unhas urxentes vacacións. "Foi unha temporada moi dura. A temporada máis dura dos 30 e pico anos que levo sentada no banco. Estou esgotada. Se non son quen de descansar, non collerei o equipo o ano que vén. Non me sentín cómoda. Os anos pasan moi rápido e pesan moito".

Méndez fala de resultados, pero tamén de ducias de condicionantes a nivel de traballo, de organización, de economía, de configuración do plantel... E é que o cadro verde estivo coqueteando coas prazas de descenso durante dúas terceiras partes do exercicio. Só unha magnífica reacción despois do Nadal lle permitiu ao colectivo deixar atrás as pantasmas do descenso. "O auténtico Arxil é o da segunda volta: competitivo, defensivo, con ansias por gañar case tódolos encontros. O da primeira volta era desesperante, non só para min, tamén para as xogadoras".

A adestradora do cadro lerezano non o achaca a un problema de dinámicas. "Non. Foi un tema de circunstancias", empezando polas fichaxes de Jannea Williams y Sierra Clark, dúas grandes decepcións que non chegaron a aclimatarse e marcharon para casa de forma prematura. "Cando tes unhas limitacións económicas tes que asumir riscos e non podes apostar por xogadoras contrastadas na competición. E elas non tiveron interese neste proxecto".

A iso houbo que agregar a baixa de Gala Mestres ao comezo da Liga, os catro meses de seca e Cristina Díaz-Pache por unha lesión no pulso ou os problemas para poder dispoñer de máis tempo para adestrar no CGTD.

"En Nadal tivemos que dar pasos atrás e comezar de cero. Nese momento fixeron un gran traballo Magín Méndez como preparador físico e Ana Martín como parte do corpo técnico. As cousas funcionaron pola credibilidade que lle deron as xogadoras ao que lles propuxemos", expresou a técnica verde, notablemente agradecida co comportamento das súas xogadoras, especialmente co núcleo duro do plantel .

"Fixeron un sacrificio inmenso, foron moi xenerosas no seu traballo. Iso ás veces non se destacou na prensa, pero para nós foi fundamental. O premio para elas a nivel individual foi estar preto do MVP nalgunha xornada, como lles ocorreu a Arantxa Mallou, Carla Fernández e María Lago".

Foron elas as que tiraron do carro e axudaron a integrar paulatinamente a compoñentes do colectivo que acabaron sendo básicas pola súa capacidade para anotar, pero as que lles faltou un mellor tono físico ao comezar a campaña, como lle ocorreu a Gala Mestres. "Mentres o equipo non se puxo ben fisicamente foi difícil competir".

Dado o nivel exhibido pola escadra e a mala fortuna que tivo en algúns enfrontamentos concretos, a adestradora pontevedresa creu no peor, chegou a temer polo descenso. "Cando as cousas ían tan mal en Nadal e entramos en barrena, pasoume de todo pola cabeza. Ves que hai capacidade anotadora, pero defensivamente o equipo funciona mal e os rivais gáñanche por 20 puntos. Nese momento, claro que temes que o descenso pode pasar".

RIVAIS. Maite achega unha dose de realismo sobre a Liga Femenina 2. Lembra que o baloncesto está volvendo a ter máis cartos. "A liga creceu. Con seis xogadoras non podes afrontar un partido nin de coña", expresa de maneira moi gráfica.

Así, o obxectivo non pode ser outro que a continuidade na competición. "Como diría Moncho Fernández (técnico do Obradoiro) o Arxil pelexa polo título da permanencia. O que conseguimos outros anos ao entrar no play-off foi un auténtico hombrada".

E para que o seu conxunto siga a ser competitivo, a técnica verde solicita o compromiso institucional. "Os problemas para cobrar as subvencións atrasadas é un hándicap importantísimo para nós, que somos un club moi modesto, que fai un esforzo inmenso para manter a categoría. Igual nalgún momento nos vemos abocados a descender", anuncia pesimista e xa pensando no futuro con algo de prudencia.

"O obxectivo é manter o bloque de xogadoras que levan moito tempo connosco: Arantxa Mallou, María Lago, Cristina Díaz-Pache, Carla Fernández e ás xogadoras que chegaron este ano: Alessandra Ghisleni, Margarita Moreira e Adriana, ademais de darlle protagonismo a Aldara e a Noa". Coas últimas séntese en débeda. "Son a miña materia pendente. Non fun quen de metelas no bloque. A peor decisión que tomei este ano foi non atreverme a sacalas", conclúe.

Más en Deporte Local Pontevedra
Comentarios