Luisito sacó su lado más humano para ensalzar la actitud de Alberto Campillo, el héroe del Pontevedra en la jornada de este domingo, autor del gol de la victora el mismo día de su cumpleaños y del fallecimiento de una de sus abuelas.
"É un rapaz que coñezo desde hai moito tempo. Cando vin a chamada del imaxinei do que se trataba. Non facía falta que me dixese nada. Era a primeira vez, e así llelo fixen saber aos futbolistas, que esperaba por un xogador para facer a convocatoria. El pediume xogar, porque súa avoa quería que o fixese".
"Se queres facer un Pontevedra grande, precisas xogadores así. Os homes que eu quero no meu equipo son deste tipo"
El teense desveló su estrecha relación personal con el central vigués. "É o tipo de persoa que está nun círculo reducido de amigos que entran no meu corazón. Hai que telos ben postos para facer o que fixo el e o que fixo Edu. Se queres facer un Pontevedra grande, precisas xogadores así. Hai outros que poden ter moito nome e ser moi bos, pero os homes que eu quero no meu equipo son deste tipo. Se xogase moi mal (Campillo), defenderíao igual, porque a súa aliñación era unha responsabilidade única e exclusivamente miña, aínda que decidín deixarlle escoller a el posibilidade de xogar", manifestó.
Sobre el partido de este domingo, Luisito expresó que "era prioritario gañalo para deixar a un rival directo a seis puntos máis o golaveraxe".
El preparador del cuadro lerezano reconoció que "estivemos moi espesos con balón na segunda parte, que foi a segunda metade na que menos ocasións fixemos de toda a Liga, pero houbo outros partidos nos que xogamos mellor e non fomos quen de gañar".
"Medo só lle teño á morte e non á miña, senón á dos meus. Non coñezo nin o medo nin a presión, que era o que tiña mamá para coidar dez fillos e dúas netas"
Luisito se vio sorprendido por el excesivo conservadurismo de la Arandina. "Só esperaron unha debilidade nosa a balón parado. Nós tiñamos ben estudiados os saques de banda de Mauri... e ao final marcamos nun saque desde o curruncho en curto. Para que vexan o que é o fútbol. Coa súa envergadura e nós con menos, e non sufrimos no balón parado. Edu só fixo unha parada".
Una vez alcanzado el objetivo de la permanencia, el Pontevedra se plantea metas superiores, con más ilusión que presión. "Seguimos entre os mellores. Imos pelexar semana a semana".
El técnico recordó que la plantilla seguirá trabajando a pleno rendimiento hasta el final. "Se a xente viñese aos adestramentos, vería se eu lle deixo durmir ao equipo ou non, máis alá de que conseguiramos o obxectivo prioritario, que era salvar a categoría. Mentres eu sexa adestrador, o equipo non vai dar un paso atrás nunca".
"Eu quero quedar cuarto, e cando sexamos cuartos, quererei ser terceiro. Pero non debemos perder a perspectiva", defendió el técnico al recordar el nivel de los rivales que lo rodean en la tabla.
Para acabar con su rueda de prensa más emotiva, Luisito espetó que "medo só lle teño á morte, e non á miña, senón á dos meus. Non coñezo o medo nin a presión, que era o que tiña mamá para coidar dez fillos e dúas netas. Xogar ao fútbol é para divertirse".
