"Tiña claro que se chego a descender co Pontevedra non adestraría máis"

Tremendamente emocionado y a la vez, agotado por la enorme tensión de los últimos meses. Así se mostró Luisito en la rueda de prensa posterior al partido ante el Oviedo Vetusta. Entre lágrimas de emoción por lo mal que lo pasó durante el partido y las últimas semanas, el técnico teense reconoció su enorme alivio por haber evitado que el equipo cayese a Tercera División: "Evidentemente o mal que o pasamos só o sabemos nós. Para min é un alivio enorme. Tiña claro que se chego a descender co Pontevedra, non adestraría máis. Sei o que arrisquei vindo aquí, pero non lle podía dicir que non a este club. O que máis me matou foi o problema de saúde, que o pasei moi mal. Moi mal (para polas bágoas). Agora o único que quero é descansar. A vacina acaboume de fundir. Só quero esta tarde (polo domingo) meterme na cama e estar na casa tranquilo, porque agora mesmo encóntrome agotado". 

Estou moi contento polo consello, pola presidenta e pola afección. Teño que darlle mil grazas polo ben que se portaron. Foron uns campións

Pese a lo derrotado física y mentalmente que estaba, el preparador del Pontevedra reconoció su alegría por todo el entorno del club. "Estou contento polo consello de administración, pola presidenta, por toda a afección. Teño que darlle mil grazas polo ben que se portaron. Foron uns campións. E despois, os rapaces demostraron que non son tan malos como esta liga demostrou por esta maldita pandemia e esta maldita estafa ao fútbol. Evidentemente as cartas estaban moi marcadas, pero eu non estou dacordo en nada do que se fixo con este formato. E o Pontevedra foi un dos clubes máis perxudicados". 

Además, recordó lo "moitísimo" que le costó al equipo ascender de Tercera. "Para min descender era como pegarme un tiro na cabeza. Eu sabía que me gustan os retos así e que ía sufrir. Pero estou contento por toda a xente que rodea ao Pontevedra, porque a partir de hoxe pódese construir un Pontevedra moi grande". En este sentido, Luisito no quiso avanzar si se ve preparado para liderar ese proyecto. "Esa pregunta non é para min, é para a presidenta e o consello. Eu só quero comer un pouco e descansar", expresó.

Os rapaces demostraron que non son tan malos como esta liga demostrou por esta maldita pandemia e esta maldita estafa ao fútbol

Sobre el partido, destacó que vio que la permanencia estaba hecha "no 3-0, porque eles baixaron os brazos" y su equipo estaba "xogando moi ben". "Pero eu só falo desde que eu cheguei aquí: fixemos 20 puntos e nunha liga de 38 xornadas serían 50 e algo, preto do play-off e con sete meses para poder traballar. Pero este formato é así. Foi unha pena, porque ao equipo o único que o perxudicou foi a falta de finalización. Partidos coma o do domingo fixemos varios na casa. Pero estivemos máis atinados", apuntó.

Sobre el papel de Diz, destacó: "Teño falado moito con el. O chaval necesitaría un ano enteiro de adestrar conmigo. O Diz que atopei e o que queda agora non ten nada que ver. Só lle pedín unha cousa: que xogase cara adiante, porque ten unha velocidade e un cambio de ritmo que é mortal. No momento no que vin que o lateral estaba afloxando un pouco apostei por el. Unhas veces sáeme mal e esta saleu ben e alégrome moito polo rapaz". 

Para min descender era como pegarme un rito na cabeza. Estou contento porque a partir de hoxe pódese construir un Pontevedra moi grande