A Xunta de Galicia presentou un recurso de reposición pola decisión do Xulgado de Primeira Instancia número 1 da Coruña que concede un mes á familia Franco para a retirada de bens do Pazo de Meirás, segundo informa.
En concreto, o Goberno autonómico considera que a dilixencia "socava as competencias públicas de protección de patrimonio cultural de Galicia". "Ao non especificar de maneira explícita que a retirada de bens de interese cultural precisa a preceptiva autorización administrativa da Xunta", explica.
Pola súa banda, o Concello de Sada presentou este xoves dous escritos ante este xulgado. No primeiro, interponse ao incidente de execución aos efectos de que por parte do xulgado resólvase sobre "a indispoñibilidade de retirada de determinados bens mobles" que, a criterio do concello, forman parte do inmoble. O segundo é recurso de reposición polo prazo dado á familia do ditador.
No caso da Xunta, a Consellería de Cultura, Educación e Universidades afirma que o recurso presentado busca "protexer e defender o patrimonio dos galegos" como, segundo sostén, fixo desde "o principio" neste proceso. "Apostando pola unidade entre as administracións, axustándose ao Estado de Dereito e dando pasos firmes con aval xurídico", engade.
No que respecta ás estatuas do Mestre Mateo e á biblioteca de Emilia Pardo Bazán, "con protección Ben de Interese Cultural (BIC)" –após a solicitude por parte da familia Franco para o seu traslado–, lembra que foron solicitados informes "ás principais institucións culturais do país para ofrecer argumentos técnicos sólidos, respectando as garantías xurídicas do procedemento".
O ESTADO, "CONDICIÓN DE DONO"
Mentres, o Concello de Sada explica que nos seus escritos alega que a sentenza de leste mesmo xulgado que ordenou a devolución ao Estado do inmoble "ampara a consideración de bens de dominio público dos bens mobles, tanto dos que formaban parte do pazo en 1938, obxecto de transmisión na escritura de compra-venda dese ano, como daqueloutros instalados polo Estado".
"E que, en ambos os casos, formaban parte e estiveron afectos ao servizo público da residencia da xefatura do Estado detentada polo ditador". "A sentenza considerou que o Estado ostentou a súa condición de dono, para todos os efectos, desde 1938 até a morte do ditador, o que estende a posesión non só ao inmoble (continente) senón aos bens mobles (contido)", argumenta.
Ademais, o letrado considera que o feito de que dita sentenza non dera resolución expresa sobre os devanditos bens mobles "non supón impedimento legal a que o xulgado ordene, en execución de sentenza, que forman parte, indisociable, do ben inmoble".
OUTRAS ACCIÓNS XUDICIAIS
Por outra banda, o Concello de Sada defende que o recurso de reposición contra da dilixencia de ordenación de retirada de bens, ditada polo letrado do xulgado, é "necesario, pero non suficiente" polo que entende que o Estado "debe exercitar de inmediato, e o máis axiña posible, outras accións xudiciais".
"Mentres os Franco anuncian a empresa e persoal de cambio, Estado e Xunta, e viceversa, deben exercitar suas competencias, xudiciais e administrativas", adoptando, apostila, "todas cantas medidas sexan procedentes para evitar o espolio do pazo e que este quede baleiro de contido", sinala o alcalde, Benito Portela. Ademais, ínstalles a facer efectivo o acordo do Parlamento galego a este respecto.
Así mesmo, insiste en que é a Xunta "quen ostenta as plenas competencias para incluír os bens mobles no Decreto BIC de Meirás, pero esa cuestión competencial non pode ser desculpa para que nin Xunta nin Estado resolvan dotar da tutela BIC ao conxunto dos bens dun sitio histórico como é o pazo".
ARGUMENTOS DO ESTADO
No seu recurso de reposición, a Avogacía do Estado argumenta que o prazo de retirada de bens dado ao Franco fíxose "sen dar traslado a esta parte do escrito presentado pola contraparte –os Franco– a efectos de poder formular alegacións sobre a devandita petición e sobre as concretas condicións en que deba efectuarse a retirada dos bens solicitada".
"O cal constitúe unha clara conculcación do principio de contradición que debe presidir o desenvolvemento de todo proceso, causando desta maneira indefensión a esta parte", sostén.
Doutra banda, a Avogacía do Estado pide que se garanta o contido do inventario dos bens que se atopen no pazo antes da súa posible retirada.
PLAN DE ACTUACIÓN
Por iso, insta a que se permita concluír o inventario comezado por auto xudicial de decembro de 2020. Para garantir que os bens retirados son os mesmos sobre os que se constituíu o depósito xudicial, afirma que é preciso adoptar "unha serie de cautelas que permitan verificar fehacientemente que a Administración do Estado cumpriu fielmente coa súa condición de depositaria durante o tempo en que o depósito xudicial ha grande efecto".
En caso de producirse o traslado, argumenta que se debe "garantir a seguridade do inmoble, catalogado BIC". Por iso, no recurso especifica que "é necesario que, con carácter previo á retirada, os demandados concreten o plan de actuación que pretenden levar a cabo, indicando as concretas persoas, vehículos e empresas que realizarán a retirada, para poder adecuar os plans e medidas de seguridade que se estableceron sobre o inmoble".
