O ministro Cristóbal Montoro anuncia un comité de expertos para reformar o sistema tributario, pensando en que estea listo a comezos de 2014, o cal encaixa co mandato de Bruxelas. ¿Non estará a empezar Montoro a casa pola fiestra? A clave non está só en como se reforman os impostos, tarefa para a que, por certo, sobran funcionarios en Hacienda, sen contratar expertos. O prioritario é saber canta gasolina debe consumir o motor do Estado que os españois queren ter, para a continuación ver quen a paga. E a estas alturas, nin con expertos nin sen expertos, sabemos que Estado queremos. Se o soubésemos, ou désemos por válido o modelo actual, a reforma fiscal faríase imprescindible para determinar quen deben financiar o gasto, sen tanto déficit público como veu sucedendo desde o estalido da crise. E ese debate debe ser político, non técnico. Un técnico pode calcular os coeficientes pero xamais vai determinar que impostos deben pagar os máis ricos, os empresarios ou os consumidores. Para iso está a política. E, obviamente, non é o mesmo un Goberno que aposte polos impostos directos que polos indirectos, e non é o mesmo un Goberno que loite contra a fraude fiscal que un Goberno que mire para outro lado, como pasa en España, que é un país cun 25 por cento de economía mergullada: 250.000 millóns de euros, moito máis do que recada o Estado en impostos, dito sexa de paso.
O ministro Montoro dixo que o seu comité de expertos será o encargado de definir que impostos debe subir ou baixar o Goberno no futuro, para non ter que facelo como o fixo en 2012 cando subiron tributos como o IVE. Cando menos, resulta sorprendente que un Goberno lle encargue a uns expertos sen ningunha lexitimidade que definan que impostos deben subir ou baixar.
E a oposición, calada.
