Ágape

"Non ten sentido vivir sen poesía, sen música, sen pintura e sen gastronomía"

El CIFP Carlos Oroza rindió homenaje al poeta vigués que le da nombre, fallecido hace unos meses. El acto sirvió para loar al que "falaba como un tambor e ciscaba palabras"
Alumnos del CIFP Carlos Oroza.
photo_camera Alumnos del CIFP Carlos Oroza.

"A vida non tería sentido sen poesía, sen música e sen pintura", afirmó Bieito Ledo. Tampoco sin gastronomía, añadió el escritor y editor, que el viernes asistió al homenaje a Carlos Oroza que se celebró en el Centro Integrado de Formación Profesional de Pontevedra que lleva su nombre y al que no faltaron alumnos, profesores y gente del mundo de la cultura. Ledo participó en una tertulia sobre la vida y obra del poeta vigués fallecido hace seis meses a los 92 años y que, pese a que no era hombre de grandes banquetes, curiosamente acabó dando nombre a un centro de hostelería y turismo. "A prosa sería comer e beber todos os días. Vós aprendedes a fórmula para, con poucos produtos, e baratos, ser capaces de facer unha poesía no plato, que se coma cos ollos, que arrecenda e se deguste", engadiu.

El actor Carlos Blanco fue el encargado de conducir un acto que comenzó con el profesor Anxo Leis recordando por qué se bautizó así el centro, que cumple este año su vigésimo aniversario. "O proceso de busca de nome foi aberto e o de Carlos Oroza saíu elixido por maioría" después de una campaña informativa auspiciada por Luis García Barbadilla. "A intención era renderlle homenaxe en vida" y cuando lo conoció se encontró a un hombre "encantador, culto, con moito mundo", aunque paradójicamente, "comer comía pouco. Parecía que se alimentaba do aire, pero non, alimentábase da paixón pola poesía".

Después del visionado de un poético vídeo inspirado en su poemario Évame, tuvo lugar la tertulia, en la que además de Bieito Ledo participaron el editor Javier Romero, el pintor Antón Pulido y Uxío Novoneyra, hijo del escritor homónimo que fue gran amigo de Carlos Oroza. Mientras, una pantalla iba mostrando viejas fotografías del poeta, así como obras artísticas relacionadas con su obra.

Pulido recordó que a Oroza "non lle interesaba a rima, senón o ritmo", que "falaba como un tambor" y "ciscaba palabras" y que por eso fue tan reticente a que sus poemas acabaran plasmados en papel. Era, sobre todo, un poeta oral. "El dicía ‘¿cómo voy a escribir lo que siento al hablar? Es imposible’. Por iso é difícil editalo. Sen comas, sen puntos. É como interpretar un cadro. Cada un ve unha cousa diferente".

"La poesía de Carlos es el viaje de su vida. Es mucho más que un poeta. Es filosofía y sentimiento profundo", apuntó Javier Romero, amigo personal suyo en vida y editor de su obra.

Oroza, nacido en Viveiro en 1923, vivió en Madrid, Ibiza (donde compartió experiencias con Bob Dylan) y Nueva York antes de regresar a Vigo, donde pasó dos décadas. Siempre compuso en castellano, lo que no le impidió ser íntimo de Uxío Novoneyra, cuya obra está íntegramente en gallego. "No era partidario de explicar su poesía", apuntó Javier Romero. "Era un hombre íntegro que tenía las cosas claras. Y también humor".

ALMA ROBADA. El hijo de Novoneyra dio lectura a un poema de Oroza, ‘Se prohibe el paso’, que acabó llevándolo a la cárcel durante la dictadura. "O que queda na historia non é a cantidade. Era un poeta oral", apuntó Bieito Ledo, quien recordó un recital que ofreció hace años en un instituto de Marín en el que «lle roubou a alma aos alumnos», por eso más allá de la obra escrita permanece "a semente que deixou nos seus recitais". Los estudiantes recibieron un encargo muy especial. "Deixade sitio para que se poidan xuntar dúas persoas. Alí estaría Carlos Oroza".

El acto se completó con la actuación del grupo Jay Bandcamp, que puso música a un recital en vídeo del poeta, y con la ponencia ‘Literatura e gastronomía galega’, a cargo del periodista y escritor Miguel Vila Pernas. En su conferencia recordó la relación entre ambas artes, ejemplificada en obras de autores tan conocidos como Rosalía de Castro, Eduardo Pondal, Frei Martín Sarmiento, Otero Pedrayo, Álvaro Cunqueiro, Ramón Cabanillas y nombres más actuales como Fina Casalderrey y Ledicia Costas.

Comentarios