Andrés García Vilariño (Carballo, 1946) defínese como un sacerdote ''pluriempregado'', xa que colabora coa parroquia de Santa Margarita na Coruña, forma pastores laicos e dá clases na UDC.
Pero sen dúbida o que o fixo máis coñecido foi substituír o mítico padre Isorna á fronte do programa da TVG Santa Misa hai case dous anos, o que fai que xa o coñezan pola rúa como ''o cura da televisión''.
Pregunta: Como xurdiu estar na tele?
Resposta: Pois foi a raíz de que o padre Isorna decidiu deixalo porque a lei dos anos mermaba as súas forzas e pediu a remuda. Como eu xa estivera nos medios, os bispos chamáronme para substituílo.
P: Deixara o padre Isorna o listón moi alto?
R: Pois a verdade é que si, porque el tiña un estilo de celebración moi cercano á xente. O reto era transmitir a autenticidade do que se está celebrando, como tan ben o facía el, porque a Santa Misa non só é un programa de televisión.
Eu o que fixen foi cambiar o plató de televisión no que el misaba por unha parroquia real, a de San Fructuoso de Santiago.
P: Cantos seguidores ten a Santa Misa na actualidade?
R: Temos unha cota de share do 25 por cento, polo que só en Galicia andamos entre 20 e 30.000 persoas cada domingo.
P: Vaia parroquia...
R: Si, e á que hai que sumar a pa-rroquia virtual –da que non hai datos– de xente que nos segue desde o resto de España, América e varios puntos de Europa. Chámannos e escríbennos seguidores de moitos sitios dicíndonos que se senten membros desa parroquia, como unha portuguesa que me chama moitos domingos e sempre me di que ela ten dúas: a que ten fronte á casa e a da Televisión de Galicia.
Unha parroquia moi variada
P: O perfil dos fieis supoño que se corresponde con xente maior.
R: Temos que supoñer que é unha comunidade de xente maior, moitos enfermos ou dependentes que non poden saír da casa. Está claro que ás nove da mañá a xente nova está sobando, como din eles, á volta da noite de marcha.
P: É que adiantaron a misa ás nove e quizais é cedo de máis, ¿non?
R: Iso supón que nos hospitais non poden seguir a misa porque as televisións non se acenden ata as 10. Eu volverei pedir agora que a misa poida ser un pouquiño máis tarde, xa que é un servizo pensado para os enfermos.
P: Recoñéceo a xente pola rúa?
R: Si, hai moita xente que di que se lle fago coñecido, e sempre salta alguén: ''Pero home, é o cura da tele'' (risas). A min gústame que me sigan, pero sempre lles digo que ver a misa pola televisión non é suficiente, hai que ir á igrexa.
Os curas na 'tele'
P: Sempre houbo debate en torno aos programas relixiosos na televisión. Agora que hai un partido conservador no poder, cre que os debería potenciar?
R: O debate actual é que as televisións públicas son as que deben retransmitir os partidos de fútbol porque é un servizo á cidadanía. Pois os programas relixiosos son un servizo público máis.
P: É o padre Casares un duro rival na pequena pantalla?
R: En absoluto, é un compañeiro entrañable que creo que aprendeu algo das nosas celebracións, xa que algunhas das escenas de eucaristía están claramente inspiradas na nosa maneira de celebrar. O espectador distingue que o seu é ficción, pero a min a serie gústame porque trata o tema relixoso con moito respecto.
P: Vostede tamén o segue a el...
R: En directo non o podo seguir, pero ás veces recorro a internet para ver episodios. Si, si, eu sigo a serie e mesmo fixen comentarios sobre ela nas follas parroquiais.
O galego na Igrexa
P: Vostede aposta polo galego na eucaristía.
R: Eu aposto polo galego na vida diaria. Gustaríame que o noso idioma fose un vínculo de comunicación e unión.
P: Supoño que lle entristece logo ver que máis que unir está facendo todo o contrario...
R: Si, porque se está facendo dos idiomas unha bandeira de tipo político-partidista. Se non coidamos o que é distintivo e noso, este mundo empobrécese culturalmente moitísimo.
''A marcha de Jiménez Losantos da Cope non é perda ningunha''
P: Que tal leva os focos e as cámaras?
R: Nin me dou conta. Do contrario estaría actuando. Creo que o éxito de comunicación que conseguimos o padre Isorna e mais eu é precisamente por transmitir a autenticidade do que se está celebrando.
P: E a maquillaxe?
R: Ben porque é algo moi elemental; quítanme brillos e listo. Ás veces saio cos pelos levantados, porque á parte de escasos téñoos rebeldes, e alguén do público pasa a man pola cabeza para avisarme. Eses despistes acontecen; son as cousas do directo (risas).
P: Antes da Santa Misa xa estivera na tele, ¿nunca se lle deu pola radio?
R: Si (risas). Dirixín un tempo o programa relixioso de Cope Coruña e tamén participaba en tertulias da Radio Galega. A radio gústame moitísimo máis que a televisión, é máis natural.
P: Falando da Cope, ¿ve na marcha de Jiménez Losantos unha perda?
R: Eu non vexo onde está a perda (risas). Hai actitudes na radio que non son presentables, nin desde o punto de vista ético nin desde o evanxélico, polo que creo que era desexable a saída dese presentador.