O día que o mar calou
16/nov./22
Recén estreados os dous mil, contabamos a peito descuberto e coa marea negra batendo no corazón a odisea do Prestige
O baleiro
01/jul./22
NOS SEUS ollos bailan a dúbida e o baleiro un vals desacompasado. Cada vez que falamos teño a sensación de que busca con menos forza un cabo ao que agarrarse para tirar dos recordos, ou das palabras que teiman por desaparecer da súa lingua. Trato de lanzarlle algún cabo dándolle o pé a aquela lembranza que compartiu milleiros de veces, de cando naceu a súa primeira neta e a...
Insuficiente
22/jun./22
AÍNDA NON sei moi ben que sentido ten que nas últimas semanas de maio a rapazada dos institutos bulira de exame en exame, coma quen teme perder o tren, apurando os temas e diluíndose entre os apuntes nas fins de semana, para só días despois non ter practicamente nada que facer nas horas lectivas. Pasalas no patio ou de brazos cruzados.
Algúns profesores, coido que os...
Eu non renuncio
16/jun./22
Aprendín que, para non renunciar, ou teces unha rede familiar que te sostén e cobre as túas ausencias, ou unha metade disposta a compartir responsabilidades, xogos malabares, calendarios imposibles, soños e ausencias
Sex education
01/jun./22
AGORA que temos por diante a enésima reforma educativa e estamos a recompoñer os vimbios do coñecemento da nosa rapazada é o momento de aplicarse nunha das asignaturas que temos suspensas: a educación afectivo-sexual. O Estudo sobre Educación e Hábitos Sexuais nos Adolescentes Galegos, presentado esta semana, vén de dar a alerta ao revelar que tres de cada catro mozos se...
A libreira
25/may./22
Ás veces a vida dáche unha labazada que te deixa no sitio. Noqueado. Sen saber que dicir, que pensar. O mundo arredor de ti segue xirando, mais todas esas voces resoan na túa cabeza inintelixibles. As persoas pasan ao teu lado pero ti só acertas a velas como árbores desde un tren en marcha. Renacer non é doado. As preguntas multiplícanse, o aire vólvese pesado e o horizonte...
17 de maio
18/may./22
PASOU outro día das Letras Galegas, e outro Plenario da RAG a render homenaxe aos artesáns das palabras, destapando a historia que deixaron escrita no exilio. Outra manifestación a resoar na pedra da memoria de noso, a fin de reivindicar un mundo en galego. Entre o son das gaitas, que non faltaron, e os discursos académicos e os políticos, e unha chuvia de versos a caer...
Para que vale unha guerra?
09/mar./22
HAI uns días o meu fillo de nove anos preguntoume por que Rusia invadiu Ucrania e que imos facer nós para deter a guerra. Un compañeiro da súa clase contou que o presidente de Rusia toleou e empezou a lanzar misiles contra o país veciño. E el, que está no tempo de crer nos superheroes, mira para os seus pais como agardando que quitemos a camisa e saiamos voando coa nosa...
Otra vez... ¡No a la guerra!
28/feb./22
El presidente ruso está empeñado en devolver a Europa al siglo XX, el más violento de la historia de la humanidad
A revolución dos avós
22/ene./22
"OFRÉCESE UN señor de 86 anos cunha paga de 800 euros para a persoa que o queira", escoitouse unha voz de muller no programa de Radio Pontevedra Oferta e Demanda. "Para que alguén o coide, non?", tratou de aclarar Iván Montáns, o condutor do programa.
"Si, pero na casa da señora ou de quen sexa", apostillou a anunciante. Así, en cru.
A conversa é real e a estas horas...
Amar a paisaxe
08/ene./22
DI O arquitecto pontevedrés César Portela que cando un merca unha casa adquire tamén a paisaxe que se ve desde as súas ventás. Por iso un non pode facer o que lle dá a gana na cara exterior da súa vivienda, nin mudar ao seu antollo a contorna. Non podería tirar as Palmeiras ou derrubar un edificio histórico ou pintar a fachada de turquesa, porque dalgunha maneira todo iso...
Ventanas
05/ene./22
CADA semana que paso sin asomarme a la ventana de la opinión la sombra de la culpa se vuelve más grande. Quizás por la oportunidad perdida de poner el foco sobre la actualidad, el mío propio, o porque de alguna manera siento que estoy fallando al compromiso íntimo con todas las mujeres que seguimos intentando conquistar espacios, o traicionando al compromiso colectivo con...
El tiempo secuestrado
31/dic./21
A VECES caigo en la tentación de creer que los dos últimos años realmente no han pasado. Los planes cancelados, los viajes no realizados, los encuentros a través de una pantalla… Por todo lo que hemos dejado de vivir y compartir. Por los abrazos y besos no dados. Lo que nos hemos perdido, a quienes hemos perdido.
Hemos puesto la vida en pausa. Como si fuese posible. Como...
Volta á idade da inocencia
22/dic./21
O MEU fillo de nove anos non quere escribir a carta a Papá Noel. "Por que queres saber o que pido? El xa sabe o que máis me gusta", di entornando os ollos e con ese sorriso de medio lado que se lle pon cando anda a tramar algo. E mentres os pais comentamos que na clase de cuarto medra a sospeita de que a maxia do Nadal non vén do Polo Norte nin de Oriente, senón dun lugar...
El poder de las palabras
10/jul./21
La educación a temprana edad para concienciar a los jóvenes debe ser la solución para acabar con una violencia que campa a sus anchas
O refuxio das letras
07/jul./21
HAI QUEN atopa no xesto sinxelo de abrir a capa dun libro o seu refuxio de vida, máis que nunca nestes días tan incertos. Con cada limiar, adquire un billete para iniciar unha nova viaxe, para adentrarse nun mundo imaxinado, ou tan real que ás veces as páxinas transfórmanse case nun espello de tinta e papel. Mergúllase ata as profundidades dun océano de palabras, como augas...
Insoportable
16/jun./21
"Fronte á violencia traballo e máis traballo.Fronte á desigualdade e o machismo: educación, educación e educación"
Profes de cine
09/jun./21
O PROFESOR de filo estaba atento ó xeito en que o miraban os alumnos. Abría a bocaza e cuspía verdades do tamaño da catedral de Santiago, sen anestesia, e sen importarlle os efectos secundarios para a clase. Ou precisamente por iso, porque estaba farto de ver que lle tapen os ollos á mocidade para que nada a desacougue, para mantelos nunha burbulla eterna, coma se en...
Casa!
10/abr./21
CANDO é pequena casa é ese sitio no que ninguén te pode pillar. A árbore é casa. As escaleiras. Gabear polas letras de Boa Vila na Ferrería é casa. Dá igual. A palabra refírese a ese lugar fixado ó que chegas correndo e a piques de que te alcancen e onde sabes que estarás a salvo. Tanto ten que sintas o alento do outro na caluga, se tocas é casa. Daquela,...
Recanto de luz
31/mar./21
Antes de subir á casa de María Victoria Moreno, na Avenida de Vigo, detivémonos na librería de Luz e Tito. A libreira contáralle á xornalista nova que inaugurara unha vida en Pontevedra poucos meses antes de que naquel establecemento agromara a semente de Anagnórise, un dos libros que consagraron á escritora como expoñente da Literatura Infantil e Xuvenil (LIX), e...
Marzo nos xardíns de Lourizán
26/mar./21
O Centro de Investigacións Forestais recibe ó ano máis de 11.000 visitantes atraídos pola riqueza do seu parque botánico
Aún podemos ser mejores
18/mar./21
"Hace un año fuimos al cole por última vez el año pasado". Lo recordó esta semana mi hija mayor, que no olvida que pocos días después era el cumpleaños de su amiga y no lo pudo celebrar, que hace seis meses que no ve a su bisabuela o que ni siquiera se llegó a despedir del que fue su colegio y sus compañeros. Que hace un año nos confinaron.
Solo la idea de que aquel...
Entroideiros
19/feb./21
Noutro ano calquera, no venres de Entroido, Sabela deitaríase algo máis tarde para deixar lista unha bica e unha torta de tres chocolates. A pistola de silicona de Lorena botaría fume ultimando cada pequeniño detalle dos seus sempre sorprendentes disfraces. Susana xa tería cargado o coche coas bebidas e larpeiradas para o almorzo. Os de Madrid e Valladolid terían as...
O poder da risa
03/feb./21
O innombrable vén de roubarnos case todo. Desde as apertas ata as viaxes, os reencontros pel con pel, as ceas cos amigos, as sobremesas de café e conversas sen présas. As festas das vilas, as velas de aniversario, os bailes agarrados, os xogos en grupo, o fútbol dos domingos, as noites de teatro... Tennos secuestrados desde os afectos ata a alegría e incluso un chisco a...
O mellor do ano peor
31/dic./20
Sentar á beira do mar. Cos ollos seguindo a liña do horizonte. Agardar a que o sol se meta na auga e desapareza deixando tras de si un espectacular lenzo de cores.
Foi un dos agasallos dun ano no que a natureza se revelou como a sanación de canto nos acontece. Amosouse espida. Cos ceos limpos, transparentes. Co mar quedo e libre. E a vida animal recuperando os espazos...
