OS ASESORES teñen datos que escapan ao coñecemento da poboación. É imposible de entender, se non, que empreguen dunha forma tan libre aos políticos que lles pagan para arriscarse ao seu maior ridículo.
Os asesores de Pontevedra traballan arreo. Son bos profesionais e nalgún caso, incluso, boas persoas. Non son os típicos ghichos engominados que invisten á mañá en Wall Street, están todo o día pegados ao teléfono móbil e ao chegar a noite lle meten diñeiro debaixo do tanga a unha bailarina dun club nocturno; nin as típicas que lle sorrín á muller do candidato, lle esixen unha imaxe de fidelidade e castidade ao seu xefe e logo se encargan en persoa de levar tódalas prohibicións á práctica en primeira persoa. Non son eses personaxes de Disney, non. Son xente de ben. Ata normais.
Pero teñen certas recomendacións que... en fin.
Coas súas ideas peregrinas lograron que se fale de Rafa
Hai máis dunha década, Miguel Anxo Fernández Lores bañouse no Lérez cando o Lérez era como Palomares. Lores estivo a piques de perder a pel e aquelas eleccións contra os ollos máis profundos da ría, as do construtor de Sanxenxo. Lores pretendía demostrarlle a Pontevedra o mesmo que Fraga ao mundo cando se meteu nas augas de Almería: que bañarse non tiña perigo. Idea peregrina contra a que non apareceu ningún asesor cabal.
Nos Simpson, un home sobrevive a unha bomba nuclear e convértese en Radioactivo Man. Non só continúa no mundo dos vivos, senón que ademais adquire superpoderes.
A Lores vaille pasar algo parecido. Di que o mellor está por vir. ¡Home! Miguel Anxo cría que cando se mergullou diante do pavillón non lle ía pasar nada máis que aturar un pouco de carallada dos seus amigos. Pois desde entón ten superpoderes.
Empezounos a notar nada máis saír ao sol despois daquel baño. Primeiro, cun formigueo nas dedas, despois cunhas estrañas mi grañas. Aquela noite tivo febres. Pero unha vez que pasou o trance, volveuse Radioactivoman. Lores ha de sobrevivir, mínimo, 60 ou 70 anos máis en plenitude de condicións físicas e mentais. E de vida quédalle, fácil, outro tanto.
Fision Boy era o axudante de Radioactivoman. O Robin de Batman, un actor secundario de primeira categoría. Pero secundario. Sempre tras Radioactivoman.
A Miguel Lores saíulle competidor. Rafa Domínguez. Rafa sentou enriba dun lombo nunha foto que parecería de anuncio de colonia. Estes asesores! E tamén subiu a un composteiro cun pico para reclamar que os afasten de onde está a poboación civil. Rafa lembrou que o seu aroma putrefacto pon en serio risco a saúde das mulleres e os nenos e compromete o futuro da raza. (Isto é unha esaxeración, como todo o escrito, excepto o dos superpoderes de Lores).
Os composteiros teñen un conto para eles sos, que poderán ler algún día. Son o caso perfecto de afiliación política: aos de esquerdas non lles cheira e aos de dereitas, apetetrénalles.
O caso é que Rafa esvarou, rompeu a tapa do composteiro e caeu dentro. Saíu daquilo non sabe como. E á noite empezou a ter estraños picores, a sentir que lle medraba vello e se lle puñan os ollos inxectados en sangue. E cando se ergueu era Fision Boy. Xa ten ultrapoderes el tamén. A batalla está servida. Pero é unha loita desigual, porque Radioactivoman é o protagonista e Fision Boy, o secundario.
Cando menos, os asesores, coas súas ideas peregrinas, conseguiron algo de Rafa: que se fale del. O tempo, o 26 de maio, dirá se para ben ou para mal.
