Ari Nagel, un estadounidense xudeu doante habitual de seme, pai de 35 nenos en diferentes lugares do mundo e con outros 13 máis en camiño, non comparte os criterios do Ministerio de Sanidade israelí que trata de impedir que mulleres do país sexan inseminadas co seu esperma.
A administración sanitaria israelí informou recentemente a unha receptora de 43 anos e á clínica de fertilización na que se trataba de que a doazón de esperma de Nagel non cumpre cun requisito legal en Israel, onde se esixe que receptor e doante non se coñezan.
E precisamente a iso é ao que este profesor de matemáticas da Universidade de Nova York resístese. "Eu quero ser pai deses nenos, participar nas súas vidas, xogar o papel que as nais queiran que eu xogue", explicou.
Nagel, de 43 anos, separado da súa muller coa que ten tres fillos, vive en Nova York, e comezou a súa aventura como esperminator (alcume que lle puxeron os medios) hai dez anos, "por botar unha man a unha moza".
"Axudei a dúas mulleres de modo case simultáneo, ambas en Manhattan, unha lesbiana afroamericana e unha xudía ortodoxa que non atopaba parella. Agora, os fillos cumpriron dez anos, viven a dúas mazás o un do outro, e son de nais tan diferentes...", relatou.
Non cobra polas súas doazóns e axústase ás necesidades das peticionarias: failles chegar o seme de xeito estéril para a súa conxelación ou queda con elas e dállo nun vasiño para inseminación inmediata ou fan o amor. Depende.
"Sempre vai cun kit do esperminator, un test de ovulación, un recipiente esterilizado, a súa información xenética e de enfermidades de transmisión sexual e conta espermática, porque está moi solicitado e poida que llo pidan en calquera sitio, como lle pasou hai dúas semanas no aeroporto con dúas lesbianas. é moi cumpridor e o seu sentido do deber é grande", relatou Yair Cymerman, codirector dun documental sobre Nagel.
"Eu quero ser pai deses nenos, participar nas súas vidas, xogar o papel que as nais queiran que eu xogue"
Este fillo de familia xudía ortodoxa e exalumno de yeshivá en Brooklyn (casa de estudo xudía), ocupa o seu tempo en ensinar na universidade, manter contacto cos seus fillos, telefonicamente ou en persoa e doar o seu esperma.
"Está convencido de que está a facer o correcto", sinala Adi Rabinovich, codirectora do filme sobre a súa historia.
"A primeira vez que doei, coa lesbiana, foi do modo convencional. Non sabía que había outros modos de inseminar, non ensínanche iso na yeshivá...", relata Nagel, cuxo sentido do humor é unha das características que as mulleres que o elixen como pai dos seus fillos máis aprecian nel.
"A muller ortodoxa pediume axuda porque non podía pagar os 13.000 dólares que custa unha fecundación in vitro, e parecíame máis que xusto axudala. Foi con vasiño", detalla.
Agora, o súper doante tamén asesora ás que lle piden axuda, "se son novas, todo é máis fácil, pero se son maiores, aconséllolles acudir a clínicas de fertilidade e estou aí para todos os intentos que fagan falta".
Moitas das nais en Estados Unidos. convertéronse en amigas entre elas, e Nagel viaxa e visita, dentro do seu país e fóra, ao seu moi extensa familia. As mulleres cobren todos os gastos.
"Estoulle infinitamente agradecida a Ari. Grazas a el, a miña esposa e eu temos a Zoe, que hoxe cumpre catro anos", compartiu coa estadounidense Tiffany. "É o papá que necesitan os nenos sen pai, alguén que existe, ao que chamar "papá" e gozar da súa compañía", agregou.
Paga manutención a nove dos fillos, "a algúns porque o desexo e outros porque as súas nais foron avariciosas", compartiu.
