"Vendendo no camión saquei a mercadoría e comprei un coche"

La pandemia frenó en seco el calendario de ferias de João Carlos, pero él decidió no bajar los brazos 
João Carlos ante su puesto, poco antes de la llegada de la primera clienta del día, el viernes en Vilaboa. D.FREIRE
photo_camera João Carlos ante su puesto, poco antes de la llegada de la primera clienta del día, el viernes en Vilaboa. D.FREIRE

Se llama João Carlos Machado Pinheiro y, a bordo de su camión, regenta la única mercería en la que se pueden comprar baberos, manteles o sábanas de franela en Vilaboa, en A Cañiza o en Mosteiro, Meis.

Su historia una entre las de tantos feriantes que han visto como la pandemia frenaba en seco todas las expectativas posibles. Casi un año después, explica como, poco a poco fue descubriendo "un método que funcionaba" y que le permitido no solo no quedarse parado, sino también continuar con su actividad.

Tiña algúns produtos no Facebook, e como tiña tempo, empecei a poñer máis, con fotos, vídeos

"Non me queixo, moitos dos vendedores que eu coñezo están a pasalo mal, porque non hai nada: as feiras ás que iamos non se poden celebrar ou ben non teñen xente por mor do peche perimetral dos concellos". Antes de marzo de 2020, él se desplazaba a Xinzo, Monterroso, Ribadavia, San Cosme, "e tamén á expofeira de Figueirido, a Ifevi a Expocoruña e a moitas romerías e festas. Agora non hai case nada daquilo", relata.

Sin embargo, en su caso, contra todo pronóstico, ha podido salir adelante, sin grandes alardes, "co suficiente para pagar as mercadorías, autónomos e os gastos da familia". 

O producto que máis se pide son os edredóns. Está a ser un inverno duro e onde eu paro non hai outros sitios para comprar

"Cando todo comezou levei un disgusto, porque tiña comprada unha gran partida de sábanas para ExpoCoruña e non se puido celebrar. Que ía facer con todo aquilo? E como ía pagalo á fábrica de Portugal?", recuerda, pensando en los primeros compases del estado de alarma. Entonces, confinado en su casa, fue descubriendo que había algunas formas de hacer clientela que podían dar sus frutos. "Tiña algúns produtos colocados no Facebook, e puxen máis. A xente comezou a pedirmos, e coa reapertura, eu a entregalos a domicilio. Así vendín aquelas sábanas e mesmo encarguei máis. Comecei, agora que tiña tempo, a poñer fotos, a abrir os paquetes para amosar o produto e a facer vídeos...", recuerda.

El paso de sustituir todas las ferias que están faltando por sus paradas en puntos de alto tránsito llegó de modo natural. "Teño permiso na Cañiza para preto da estrada que enlaza con Pontevedra, e tamén paro en Vilaboa (Santa Crisina y O Toural), pois non ten feiras e onde fixen moitos clientes, e tamén amigos. Acaba de chamarme unha para dicirme que non virá recoller un pedido porque está a pasar a covid. Coñecín a moita xente nova e teño pedidos de todas partes", añade. Echando la vista atrás reconoce que no le ha ido demasiado mal «saquei a mercadoría e mesmo comprei un coche este ano, porque me estaba facendo falta para facer o reparto, xa que moita xente me pide que lle achegue o que compran á casa".

Ía a moitas feiras que funcionan ben, como Monterroso ou Xinzo, pero agora, cos peches, case non teñen xente

Precisamente una de las claves de que todo funcione aceptablemente bien para João Carlos es que "co peche perimetral, moita xente non pode saír de concellos pequenos, onde non se poden conseguir todas estas cousas ou non hai prezos competitivos". Si le preguntan a Joao si conoce la figura del barateiro, aquel vendedor de textil, en furgoneta, que iba puerta a puerta, por las aldeas, reconoce que no sabe mucho de ello. Lo suyo es una mezcla entre ese método y Amazon, porque no renuncia a las ventajas de recibir encargos y entregarlos en un punto de encuentro o a anunciar cuáles serán sus próximas paradas en las redes sociales para facilitar la llegada de los clientes.

Teño permiso para instalarme na Cañiza e paro tamén en Vilaboa. Solicitei poder poñerme en Vigo e en Mosteiro»

Cuenta que el producto estrella de la pandemia "están sendo os edredóns, sobre todo os de borreguillo, que sustitúen aos recheos de plumas, e tamén as sábanas. Pode que porque o inverno está sendo moi duro, pero tamén porque a xente mira a economía e busca prezos competitivos".

Llegado en 2003, procedente de las proximidades de Braga, añade que se considera afortunado de poder haber encontrado una salida. "As axudas son un lío, con tramos, xustificacións e papeleo. Mentras poida, prefiro vender e non pedilas", remata. 

Comentarios