Eu son Carolina non é a biografía dunha bailarina que triunfou nos principais escenarios do mundo nin dunha nena que foi salvaxemente violada e marxinada polos seus veciños. Tampouco é unha novela elaborada con ingredientes nos que se mestura a realidade dos feitos históricos coa ficción.
O libro escrito por Javier Carballo de Jesús, é unha visión persoal e absolutamente subxectiva do seu autor, que se puxo a escribir cunha finalidade: desterrar os tópicos e as falacias que crearon unha imaxe de Carolina Otero que se restrinxe á prensa rosa e pouco ou nada se corresponde coa realidade, argumenta.
A presentación en Valga, o municipio no que naceron o autor da obra e o seu protagonista, celebrarase o día 13, ás 20.30 horas, no Museo. Outra declaración de principios de Javier Carballo de Jesús estriba na persoa que o acompañará neste acto: Montse Fajardo.
Á escritora, xornalista e politóloga de Vilagarcía que traballa na vangarda do movemento feminista e da Memoria Histórica, recorreu o autor do libro para solicitarlle a súa opinión. Ela coñece o xerme deste traballo, por iso é polo que Carballo de Jesús afirme que sente especialmente ilusionado por contar coa súa participación.
Non é unha biografía nin unha novela, é a reivindicación dunha figura sepultada polos convencionalismos sociais e o machismo
Este acto celebrarase uns días despois de que Pontevedra converteuse no escenario da súa primeira presentación, no marco do Culturgal, un "terreo abonado" que lle serviu para comprobar que o seu traballo causa entre os lectores unha certa "sorpresa" cando comproban a contundencia da mensaxe de fondo que quere transmitir.
O autor recoñece que a artista de Valga contribuíu a crear esa imaxe rosa e novelesca na súa autobiografía. Pero máis aló dos matices, mantén que se debe ir ao fondo da cuestión, e subliña que Carolina Otero foi unha muller libre e soberana nun tempo no que empezaba a exporse a reivindicación da igualdade de dereitos, pero só entre a poboación masculina.
"Toda muller activa sexualmente era catalogada como unha prostituta, mentras que se fose un home sería un machote", sinalaba Javier Carballo de Jesús meses antes de que o libro saíse á rúa. No entanto, e fronte a unha opinión moi estendida, os prexuízos sociais que imperaban na súa época e o laborioso traballo de investigación realizado fanlle cuestionarse se realmente chegou a exercer a prostitución.
O traballo do autor causa entre os lectores unha certa "sorpresa" cando comproban a contundencia da mensaxe de fondo que quere transmitir
O autor agrega que sobre ela recaeu a responsabilidade da morte dalgúns dos seus amantes, unha imputación que non sufriría un home nas mesmas as circunstancias. "Pobriños eles que morrían por ela, que mala era, a mala da película". Foi xulgada coma se dun obxecto de tratase, afirmo entón.
Por outra banda, expón que sempre tivo que cargar co estigma de ser a muller de alguén, cando na súa brillante traxectoria como artista brillou con luz propia.
Ten claro é que foi moi adiantada ao seu tempo ai que foi "unha precursora do empoderamento feminino", subliña. "Fixo o que lle deu a gana e foi libre nunha sociedade na que continuamente lle poñían atrancos ás mulleres", sentenza, ademais de subliñar a súa capacidade de superación.
