Cada ano, decenas de gandarías botan o peche por falta de substitución xeracional. O modo de vida do rural e a falta de servizos provocan que os mozos descarten tomar as rendas dun negocio que deu para comer durante décadas a varias xeracións da súa familia. "O interior vai a menos. Quedan moitas persoas maiores e poucos mozos. é triste ver como moita xente o que quere é tirar coa gandaría uns anos, ata que se xubile. O seu único obxectivo é pechar, non é crecer nin que queden os seus fillos ou os seus netos co negocio". María Manteiga ten 24 anos e é de Oirós, de Vila de Cruces, e ela é unha das excepcións a eses centos de mozos que cada ano deciden buscarse a vida lonxe da aldea na que creceron. "Para o meu a gandería é parte da miña vida, non é o meu traballo. Cando feixes o que che gusta é como un pasatempo".
Desde pequena sempre o tivo claro. quedaría na granxa na que se criou toda a súa vida, a Gandería Manteiga, da que actualmente son socios os seus pais, a súa irmá, de 26 anos, e ela. "Desde pequeniña vin o amor e o bo trato aos animais. Eu estaba sempre no medio axudando no que podía e no que me deixaban, sempre souben que iso é o que eu quería facer. Toda a vida quixen quedarme na miña granxa", e incide en que "penso seguir dedicándome a isto toda a vida".
Estudou Enxeñería Agrícola e aplica os seus coñecementos á explotación
Así, cando chegou o momento de decidir que carreira estudar, optou por Enxeñería Agrícola, estudos que terminou o ano pasado. E é que "o campo a día de hoxe necesita xente moi formada e preparada", xa que "do que se trata é de ser cada vez máis eficiente, de ter máis armas na man para poder seguir adiante" e para "poder estar ao nivel do que nos piden as industrias e o consumidor final, que a día de hoxe quere un produto de calidade".
Os seus coñecementos de Enxeñería Agrícola serviron para reformar por completo a explotación de Oirós e crear unha gandería moito máis produtiva, eficiente e que, ao mesmo tempo, déixalles tempo para gozar dunha mellor calidade de vida. Así, a reforma permitiulle automatizar o ordeño das súas 120 vacas e o sistema para dar para comer aos tenreiros.
"As ganderías están a facer un esforzo moi grande para poder seguir investindo para mellorar", recoñece María, que, aínda que mira con receo cara ao futuro do sector gandeiro, congratúlase con que "polo menos os mozos que quedan están moi formados e con ganas de quedar".
O SEU DÍA A DÍA. Aínda que a reforma da explotación permitiulle dispor de máis tempo libre, "ter un robot de ordeño significa que tes que estar moi pendente do teléfono as 24 horas do día, porque se para chámanche para que vaias". Cada día, María, os seus pais e a súa irmá limpan o pesebre, fan as camas das vacas con carbonato e serrín, meten aos animais no robot para ordeñar e danlles para comer e de beber. E é que a gandaría "é un traballo continuo, de 24 horas", confesa María, pero ao que pensa dedicarse toda a súa vida.
