A idade de ouro do boxeo en Caldas

A panadería de Pedro Sierra converteuse no viveiro dunha xeración de púxiles iniciada polos irmáns Alejandro, Andrés e Pedro ► O grupo logrou notables éxitos e chegou a contar con máis dunha decena de deportistas, entre os que despuntou Joe Barrigán
De izquierda a derecha: cartel anunciador de una gala celebrada en Santiago, Pedro Sierra y Joaquín Piñeiro.CEDIDAS
photo_camera De esquerda a dereita: cartel anunciador dunha gala celebrada en Santiago, Pedro Sierra e Joaquín Piñeiro. CEDIDAS

Na panadería de D. Pedro Sierra na rúa Real nº 21 comezaron varios dos seus fillos a practicar o boxeo, o que terminaría suscitando, nos anos 50 do pasado século, unha gran afección en Caldas. Non existía ningún precedente, ningún púxil veterano que puidese dar leccións, así que Alejandro, un dos irmáns Sierra, comezou a súa aprendizaxe recibindo leccións dun mozo da Estrada, aínda que só dispuñan dun saco terrero e as luvas.

Outro irmán maior, Andrés, fixo o servizo militar na Mariña onde tivo a oportunidade de aprender moito. Ao seu regreso, transmitiu os seus coñecementos a Alejandro e a Pedro. Desta forma, cando case ninguén en Galicia acordábase deste deporte, introduciuse en Caldas.

Aos tres irmáns Sierra uniuse José Alonso. Deixaron a panadería e empezaron a adestrarse nos locais e co escaso material que o Servizo de Deportes da Fronte de Mocidades proporcionáballes.

En entrevista de Máximo Sar a strong <>Manuel López Suárez, funcionario do Xulgado, este contaba que o debut dos púxiles caldenses tivo lugar no Parque da praia de Compostela de Vilagarcía de Arousa, o 28 e 29 de xuño de 1947, con motivo do V Campionato de Boxeo Provincial organizado pola Fronte de Mocidades.

Foi un rotundo éxito, posto que entre 32 participantes e logo de pasar diversas emocionantes eliminatorias, Sierra I (Andrés) quedou campión dos pesos medios. Sierra III (Pedro, que por aquel entón tiña quince anos), o foi do peso mosca, e Alonso dos lixeiros, o que serviu para que na vila espertásese o entusiasmo e unha enorme afección.

Ao os adestramentos empezaron a acudir moitos mozos; entre os novos destacaron Joaquín Piñeiro, os Doval e Manolito Branco. Posterior aos citados foi José ou Joe Barrigán, que pelexou moito en Vigo e foi moi popular, ata o punto de que nalgunhas veladas anunciábano como vigués.

O grupo da escola caldense estivo formado, salvo erro ou omisión, polos irmáns Sierra I (Andrés), Sierra II (Alejandro) e Sierra III (Pedro), Sierra IV (Miguel),Doval I, Doval II e Doval III, Joaquín Piñeiro, Barrigán, Couto o Zurdo, Manolo Branco, López, Gándara, Lexionario, Rei, e Taboada.

O recoñecemento que os púxiles formados ao redor dos irmáns Sierra tiveron no marco do boxeo galego foi notorio. A pesar diso, había moitos audaces que se atrevían a enfrontar cos expertos deportistas do Umia. Os caldenses sentían o boxeo, eran boxeadores de verdade.

Participaron en veladas celebradas na sala do Metropol e o Xardín Park de Vigo, no cine Capitol e o Teatro Principal de Santiago, no Velódromo de Ferrol, na Coruña, no cine A Palma e a Praza de Touros de Pontevedra, en Lugo. Tamén boxearon, como era natural en Caldas, na Praza de Abastos, e en Vilagarcía, Marín, Padrón, Pontecesures, noutras moitas poboacións.

Comentarios