O vertedoiro segue en Cardín

Xa pasaron dous anos desde que o concelleiro do BNG de Caldas de Reis Manuel Fariña Souto denunciou a existencia dun vertedoiro no monte comunal
 
photo_camera O descomunal vertedoiro ilegal ocupa unha hondonada do monte comunal do lugar de Cardín. F.S.

CAMIÓNS BAÑERA repletos de cascallos, a maior parte deles coa carga tapada con lonas, circularon cunha frecuencia dun cada quince minutos nalgúns días durante varios anos. Así sucedeu ata os primeiros meses do 2020.

Ás veces rexistrábase un alto na actividade, que despois se renovaba con toda a intensidade, ían e viñan ata o monte de Cardín, situado na parroquia de Saiar (Caldas de Reis). Máis de trinta nunha xornada chegaron a contar os veciños.

O camiño que seguiron para chegar ata este lugar está deseñado para un uso agrícola ou forestal, pero non para soportar o paso constante de semellantes cargas, e a consecuencia é que se foi afundindo paulatinamente. Foi o tiro de graza.

As cunetas quedaron esnaquizadas, e cando chove xa non serven para realizar a función de canalizar a auga, que circula polo centro mesturada co lodo. Algún sinal que limita a velocidade máxima recorda que se trata dun camiño rural.

DETERIORO. O proceso de deterioración ambiental do monte de Cardín empezou moito tempo atrás. Alí acabou grávaa sobrante da construción da autoestrada, e os cascallos que levaron os veciños: cristais, televisores ou frigoríficos, distribuídos en varios puntos. A altura do os ferros de fibrocemento apiladas unha sobre outra alcanzou varios metros.

Nese lugar, os camións dunha empresa dedicada á xestión de residuos empezaron a bascular recentemente, e cando o cascallo formaba unha montaña, unha pa estendíao. Para evitar este traballo, buscaron un montículo próximo a un precipicio.

Hoxe, a montaña supera os vinte metros de altura, nunha superficie superior a dúas hectáreas, e impón situarse no seu parte inferior ante o temor de que poida rexistrarse un desprendemento.

Plásticos, mangueiras, gomas, tubos ou uralitas compón a amálgama de residuos, son aqueles que non teñen valor comercial no mercado e proceden, en non poucas ocasións, de obras públicas que levaron a cabo empresas que non cumpriron a obrigación de contratar a unha empresa que xestionase a súa reciclaxe, ou que a firma contratada para facelo tirou polo camiño máis fácil: abandonalos no monte.

E como o vertedoiro está situada nun punto elevado, cando chove, a auga mesturada co barro e impregnada polos residuos tóxicos descende polos camiños, alaga as leiras e fíltrase nas traídas de auga das vivendas, e hai veciños que non dispoñen deste servizo municipal, polo que dependen totalmente delas.

Todo o que sucedeu nunha parcela do monte comunal de Cardín, na parroquia de Caldas de Reis, era un segredo a voces, pero ninguén dixo nada.

Sucedeu como no conto O novo traxe do rei, que se paseaba espido ante a mirada dos seus súbditos, quen pasaron por alto esta circunstancia ata que un neno dixo en voz alta aquilo que eles non se atreveron a aseverar.

En Caldas de Reis, en marzo do ano 2020, o portavoz do grupo municipal do BNG, Manuel Fariña Souto, denunciou o que estaba a acontecer ante o Concello, a través das redes sociais e ante a opinión pública.

A resposta á súa decisión, adoptada como representante dos veciños, foi recibir no seu domicilio de Saiar a visita (sen previo aviso) de Juan José Caamaño Iglesias, o responsable da empresa que vertió en Cardín, acompañado doutra persoa, e invitouno a subirse ao seu vehículo e trasladarse ao vertedoiro.

Manuel Fariña Souto recoñeceu que era consciente de que a situación podía resultar tensa, pero non por iso respondeu negativamente. Xa no lugar, a sentenza do Xulgado número 1 de Caldas de Reis resulta elocuente.

Tras unha discusión, Juan José Caamaño "con ánimo de atentar contra a integridade física de Manuel, dirixiulle ou puño á cara, ou que provocou a caída de leste".

Unha vez no chan, Fariña mantivo a serenidade como para facerlle unha pregunta: "Paréceche que esta é a forma de amañar as cousas?", ao que o industrial respondeu: "Douche unha e douche vinte, porque as mereces e porque teño ovos para darchas porque es un fillo de puta".

Dous anos. Dezaseis meses logo da agresión, da que é criminalmente responsable Juan José Caamaño Iglesias e pola que foi condenado a unha multa por un delito leve de lesións, os cascallos segue no mesmo lugar.

Manuel Fariña Souto advirte de que a agresión non o frea e tampouco a sentenza, aínda que sexa favorable, e anuncia que seguirá loitando para que sexa eliminada a montaña de cascallos e procédase á recuperación ambiental de Cardín.

A deterioración ten dous responsables: un por acción, o industrial que vertió os cascallos, e o outro, por omisión, as administracións públicas (Concello de Caldas de Reis e Xunta de Galicia), que non impediron que se producise nin adoptaron medidas para esixir responsabilidades económicas a quen corresponda polo dano provocado.

Comentarios