O robot Curiosity atopou probas dun antigo lago en Marte que podería sustentar a vida por períodos longos fai millóns de anos, informou hoxe a axencia espacial estadounidense NASA.
"Honestamente, o sitio parécese moito á Terra", comentou o científico principal da misión Curiosity, John Grotzinger, do Instituto de Tecnoloxía de California.
Pola súa banda, outro equipo de científicos da NASA explicou que, segundo as observacións e medicións feitas por Curiosity, o risco de exposición á radiación cósmica non debería ser un obstáculo para misións humanas tripuladas a Marte.
Os instrumentos de Curiosity -un robot que chegou á superficie marciana o 6 de agosto de 2012- atoparon información que permite calcular que ese lago pouco profundo, con auga doce, existiu fai uns 3,7 millóns de anos.
Os científicos cren que isto indica que puido existir ambientes habitables en Marte moito antes do pensado ata agora.
Un equipo de investigadores do Laboratorio de Ciencia de Marte, da NASA e o Colexio Imperial, de Londres, analizou unha mostra de rocas sedimentarias nun sitio chamado Yellowknife Bay, no cráter Gale onde se pousou o robot, cerca do ecuador de Marte.
Esas pedras de lodo revelaron que o cráter Gale, unha conca de 150 quilómetros de diámetro cunha montaña no seu centro, albergou polo menos un lago fai uns 3,7 millóns de anos. Os científicos cren que o lago pode existir por decenas ou centos de miles de anos.
A análise dos científicos mostrou que o lago era acougado e probablemente contiña auga doce con elementos biolóxicos talles como carbono, hidróxeno, osíxeno, nitróxeno e xofre.
Unha conca acuática de tales características proporcionaría as condicións adecuadas para que prosperasen formas de vida microbiana simple, como os chamados quimiolitoautótrofos.
Na Terra os quimiolitoautótrofos atópanse comunmente en covas e ao redor das fendas hidrotermales. Eses microbios descompoñen rocas e minerais para obter a súa enerxía.
As pedras de lodo en xeral fórmanse en condicións de calma pola sedimentación de grans moi finos, capa sobre capa, na auga queda.
Sanjeev Gupta, do Departamento de Ciencia e Enxeñería da Terra no Colexio Imperial, e autor principal dun artigo que publica hoxe a revista Science, dixo que "é importante notar que non atopamos sinais de vida antiga en Marte".
"O que atopamos é que o cráter Gale foi capaz de sustentar un lago na súa superficie polo menos un tempo no seu pasado antigo e que iso pode ser favorable á vida microbial fai miles de millóns de anos", agregou.
En canto á radiación cósmica, Jason Crusan, director da División de Sistemas de Exploración Avanzada, dixo que unha tripulación que viaxase 180 días ata Marte, permanecese alí 500 días e demorase outros 180 en retornar á Terra exporíase a unha dose de radiación acumulativa de 1,01 sieverts.
Estes cálculos susténtanse nas medicións feitas polo Detector de Avaliación de Radiación do Curiosity na superficie marciana, explicaron os científicos.
Por comparación, a Axencia Espacial Europea, en xeral, limita a exposición á radiación por parte dos seus astronautas, en toda a súa carreira a 1 sievert, que aparece vinculado a un aumento do 5 por cento no risco de cancro fatal.
"É un número manexable", dixo o investigador principal Don Hassler, do Instituto de Investigación do Suroeste, en Boulder, Coloreado.
