"Queda moito por facer"

AMIGOS Dá CANCEIRA. Os máis de 30 voluntarios que colaboran á hora de asumir o coidado dos cans e gatos da canceira de Poio, unha tarefa que levan realizando desde hai unha década, centran o seu obxectivo en fomentar as adopcións e loitar contra os abandonos

Numerosos integrantes de la agrupación participan en los paseos que se organizan cada fin de semana con las mascotas. RAFA FARIÑA
photo_camera Numerosos integrantes da agrupación participan nos paseos que se organizan cada fin de semana coas mascotas. RAFA FARIÑA

"Cada vez hai máis concienciación, pero aínda queda moito traballo por facer". A Asociación Fogarcan-Amigos da Canceira de Poio leva practicamente unha década traballando en favor dos animais que, por diferentes razóns, acaban na canceira municipal. A día de hoxe existen máis de medio centenar de cans e oito gatos, repartidos nestas instalacións, situadas no lugar da Armada, e en diferentes casas de acollida. Estas cifras dan a razón aos responsables da agrupación, que, grazas ao acordo alcanzado hai unhas semanas en con o Concello, seguirán colaborando activamente no coidado destas mascotas, a través de diferentes actividades e iniciativas.

"Realizamos entrevistas previas ás persoas que queren adoptar, para que elixan ao can que mellor se adapta ás súas circunstancias"

Os máis de 30 voluntarios que colaboran con Amigos da Canceira non se limitan a pasear aos animais. Os seus quefaceres son moito máis complexos e variados. Ademais do coidado de cans e gatos, tamén custean algúns gastos veterinarios (cando é necesario practicar algunha esterilización ou operar a algún peludo que sufra algún tipo de lesión ou ferida) e buscan fórmulas para recadar fondos.

Os seus dirixentes destacan, así mesmo, a importancia de buscar o dono adecuado para cada animal, e viceversa, á hora de fomentar as adopcións. "Facemos entrevistas previas en casa das persoas interesadas, para axudarlles a que elixan ao can que máis se adapte ás súas circunstancias. A adopción non debe basearse no aspecto do animal, senón tamén nas súas necesidades, así como na dispoñibilidade do propio adoptante. Se esa persoa está feliz, o can tamén o estará", explican.

A asociación advirte de que nos últimos tempos produciuse un incremento de abandonos que afecta sobre todo a cans de presa e mascotas maiores. "O problema é que estas son precisamente as especies que máis custa adoptar, xa sexa polos trámites previos ou porque, no caso dos maiores, teoricamente van vivir menos. En todo caso, a tranquilidade, a compañía e a paz que poden achegar, sobre todo a aquelas persoas que non dispoñen de tempo para paseos, é algo fantástico".

A día de hoxe, unha das maiores preocupacións de Fogarcan é atopar un fogar para Rufo. "Ten o dedo dunha pata roto, necesita un lugar quente para gardar repouso e recibir o tratamento. é moi tranquilo e cariñoso", tal e como o describen os seus coidadores.

Comentarios