A irrupción do coronavirus no primeiro trimestre do ano, a declaración do estado de alarma e os consecuentes procesos de desescalada e recuperación das medidas de seguridade, a medida que se iniciaba a segunda onda da pandemia, deron ao traste con centos de festas, verbenas, convocatorias sociais, e, por extensión, cunha infinidade de datas sinaladas no calendario relixioso nas que a romaría se sumaba ás peregrinacións e aos actos de fe.
Ese parecía tamén o destino da convocatoria de San Breixo, en Barro, onde este fin de semana sucedéronse, unha gran feira con todo tipo de postos, varias verbenas e concertos das bandas de música do municipio, decenas de comidas campestres ao aire libre e máis dunha decena de actos relixiosos. Nada diso parecía poder repetirse este ano, no que, ademais o mal tempo acabou por sepultar toda esperanza de algo de brillo para a data sinalada.
A pesar diso, e en liña con outras celebracións relixiosas de moito arraigamento no calendario, como Os Miragres de Amil, en Moraña, ou A Mercé, en Poio, os responsables eclesiais decidiron manter un calendario de convocatorias suxeitas ás limitacións de aforamento, distancias, uso de xel hidroalcohólico e máscara.
Así, o evento celebrou este domingo a súa versión da pandemia, cun público limitado, pero sen que o recinto relixioso chegase a estar nunca baleiro, e, o que é máis rechamante, con peregrinos e romeus dotados con máscara que realizaron as súas ofrendas, e incluso fixeron as súas compras nos escasos postos de roscas, xoguetes, roupa, churros e alimentos, nas inmediacións da igrexa.
O que permaneceu intacto na edición da pandemia, de feito, foi a cantidade de oficios relixiosos. Así, celebráronse misas ás 9.00, 10.00, 11.00, 12.00 e 13.00 horas pola mañá e, aínda que a menor escala, a maior presenza de fieis rexistrouse nas horas centrais da xornada. Pola tarde, outras tres cerimonias, ás 17.00, 18.00 e 19.00 horas, permitiron que ninguén que sentise interese por participar nos actos relixiosos quedase sen facelo.
Tamén houbo ocasión para a compra de exvotos de cera, tímidas colas nas que se podía entrar ao templo a rezar unha oración ao santo (non sen antes ser desinfectado con xel hidroalcohólico) e unha gran carpa na que se realizaron as oracións ás 13.00, no momento de maior afluencia de asistentes.
