De Fafide, en Couso, Campo Lameiro, a Cape North (Magerøya), en Noruega, en dúas semanas. Así foi a viaxe que realizou o veciño do primeiro municipio, Francisco Fariña, de 45 anos de idade e cunha discapacidade que lle mantén en cadeira de rodas desde a infancia, que ao segundo intento conseguiu alcanzar, cos seus propios medios e viaxando en solitario, unha meta que el mesmo se fixou a máis de 5.500 quilómetros da súa casa e nun lugar que para el simboliza non só o exótico, senón tamén a volta á infancia.
Sucedeu hai case dous meses, en maio, pouco antes das eleccións locais. Francisco -Quico para todos os seus coñecidos-, incluso se preocupou de pedir o voto por correo para poder cumprir coas urnas e non perderse a súa porción de participación no futuro do municipio antes de partir a alcanzar Cape North na súa furgoneta.
Quico chegou en avión, tras sufrir unha avaría no traxecto de regreso, e segue esperando a que lle traian a súa Volkswagen de volta
O intento de chegar a este destino pola súa conta non fai especialmente interesante a historia de Quico Fariña. O feito de que quixese facelo só, a pesar da súa discapacidade, e nunha furgoneta adaptada que suma xa 22 anos, converte a súa historia en algo único, ou case único. O final, como el o cualifica, "pouco elegante", no que tivo que volver en avión e deixar o seu vehículo avariado en Dinamarca, tamén é difícil de replicar.
Quico, que reside en Couso e conta cunha pensión pola súa situación, explica que dedicou todo un ano a aforrar para obter os fondos cos que iría a Noruega para visitar un dos puntos máis setentrionais de Europa, que xa intentara alcanzar o ano pasado. "Quería ir a ese lugar idílico que viamos na tele de pequenos. A tele era o único que tiña naquela época e tiña idealizados moitos deses escenarios onde se desenvolvían series da nosa infancia. Esas paisaxes de David el Gnomo, de Noeli, os renos, os alces...", explica.
"Na primeira viaxe na que ou intentei quedei "tirado" en Dinamarca: queimouse o motor da furgo, e nesta conseguín chegar, aínda que previamente tiven que arranxala e investir tamén nela e xa no regreso averiouse". O pontevedrés calcula que lle custou algo máis de 2.000 euros volver completar o seu periplo, no que a furgoneta lle deixou "tirado" por segunda vez tamén en Dinamarca, en Ringem, aínda que nesta ocasión estaba xa no camiño de volta e descubriu a avaría a tempo e os danos foron mínimos.
A furgoneta é protagonista esencial nesta historia, porque permitiu a Quico realizar unha viaxe "low cost", no que non se hospedou en ningún hotel ou albergue. Só na parte adaptada da furgo e nas casas dalgúns amigos. O dispor dun hornillo nesta Volkswagen de 22 anos tamén permitiu aforrar bastante en comidas. "Por unha banda porque os prezos no Norte son astronómicos, -do tipo, un iogurt a un euro- e, por outro, porque me permitía quentar a "furgo", porque aínda que era maio facía bastante frío", explica.
A 85 POR HORA. Se a experiencia é un grao, a mala experiencia que Quico Fariña tivo na viaxe anterior, ao quedar "tirado" porque se lle queimou o motor, neste caso, ademais, foi un condicionante. "Decidín que non ía pasar de 80 ou 85 por hora para non volver queimar ou motor, co cal non fixen etapas moi longas. Algunhas de 300 quilómetros ao día e outras de algo máis. Ós lugares onde tiña pensado parar para poder ducharme ou facer escala adiqueilles algo máis de tempo", explica, aclarando que lle albergaron "principalmente amigos e coñecidos de familiares, e tamén unha amiga que fixen por Internet".
O outro apoio co que contou foi un grupo de WhatsApp creado unhas horas antes de iniciar a viaxe e disolto inmediatamente logo de aterrar en Santiago, tras o seu regreso. "Metín á miña familia, aos amigos que se podían preocupar por min e a aqueles que me podían botar unha man en caso de ser necesario, como ou meu mecánico, de Talleres Pyttalis, que é o que me pode axudar coa furgo". A ese grupo, Quico mandou xeolocalizacións a diario, pero tamén pediu axuda, por exemplo para non consumir datos. "Eu para chegar puxen Fafide e Cape North e fun seguindo ou que indicou Google Maps. Doutro xeito non sería posible, porque o GPS do teléfono consome moitos datos e eu non estaba disposto a pagar seis euros por cada giga adicional para facelo". Deste xeito, se se perdía ou necesitaba planear unha ruta máis curta ou pedir consello sobre que visitar, o "grupo de apoio" de WhatsApp encargábase diso.
"Estoulles moi agradecido, a eles, e a moitos máis, como as empresas que me axudaron coa camperización", indica. Tamén inclúe no agradecemento á aseguradora, que non tardou nin 24 horas en sacalo de Dinamarca, aínda que xa era a segunda avaría deste tipo que padecía. "Ou ano anterior trouxeron a furgoneta para reparar aquí, ou que lles debeu custar moitos cartos. Sorprendeume que me renovasen a prima, pero fixérono, e este ano volvín a necesitalos", engade. Explica ademais que se ten sorte e volve recuperar a súa Volkswagen "planificarei máis viaxes, pero a destinos próximos, como Francia, onde poida ter mellor cobertura se me pasa algo deste tipo".
