A segunda novela de Manuel Jabois (Miss Marte) comparte o mesmo concepto sobre a verdade que verteu durante a súa faceta de xornalista cando comezou en Diario de Pontevedra e continúa, desde hai varios anos, en El Mundo e El País como columnista e autor de reportaxes e crónicas.
"Cando un escribe nunca se ten acceso á verdade, pero debemos correr detrás dela e, en calquera caso, non presentar o escrito coma se conseguímola", reflexionou este mércores Manuel Jabois (Sanxenxo, 1978), antes de participar na Feira do Libro de Valladolid (FLV).
Nesta a súa segunda novela, "hai unha verdade" cuxo autor debate "se contar ou non", unha tesitura que non afecta a este novo paso como novelista logo da súa estrea, Malaherba (2019), explicou durante unha rolda de prensa.
A verdade como novelista, insistiu, "consiste en dar moito contexto ás cousas que pasan e, dependendo diso, a novela evoluciona cara a un sitio ou outro".
Jabois recompilou artigos (Irse a Madrid) e redactou vivencias persoais (Grupo Salvaxe e Manu), antes de entregarse á ficción, un terreo no que sente moi cómodo, a pesar de considerarse "un paracaidista", un "novelista novato".
"Gústame escribir, gozo co que fago e necesito renovar o meu entusiasmo con cada cousa que fago", proseguiu, antes de admitir que a de xornalista "é a profesión desde a que resulta máis fácil aterrar á novela".
O feito de non traballar nunha sección fixa dentro dun xornal axudoulle moito "para cambiar o ton continuamente" agora que se atopa inmerso na ficción.
Literatura e xornalismo resultan moi parecidos, aínda que ás veces chocan frontalmente, pero, manifestou, "desexaba ter a posibilidade de estrelarme".
Mentres na súa actividade xornalística sabe cando algo está ben, mal ou regular, se podía ou debía dar máis de si, na literatura sucédelle o contrario, "estaba perdido, moi nervioso e desexando saber o que parecera" ao lector, evocou sobre a súa primeira novela.
