Lenny Kravitz desata a tormenta na última xornada do Son do Camiño

Os asistentes á derradera xornada do festival tamén puideron gozar de Terbutalina, C. Boureo, León Benavente e Martin Garrix

Un momento del concierto que ha ofrecido el estadounidense Lenny Kravitz, durante la última jornada del Festival O Son do Camiño. ÓSCAR CORRAL (EFE)
photo_camera Un momento do concerto que ofreceu o estadounidense Lenny Kravitz, durante a última xornada do Festival O Son do Camiño. ÓSCAR CORRAL (EFE)

O rockeiro norteamericano Lenny Kravitz cumpriu este sábado cos seus galóns como cabeza de cartel da última xornada do festival O Son do Camiño cun espectacular concerto que só embazou a choiva que, por momentos, caeu sobre o recinto do Monte do Gozo.

Ante unha multitude na que imperaban a escala de grises de abrigos e chubasqueros no canto das cores vivas e os vestidos ibicencos de días anteriores, Kravitz saíu ao escenario Estrela Galicia pasadas as 23.00 horas interpretando unha atronadora Fly away, un dos seus temas máis clásicos co que comezou un idilio que se mantivo durante o resto de hora e media de concerto.

Nun día para o que levaba meses colgado o cartel de aforamento completo, o nativo de Nova York soubo trasladar para os case 30.000 espectadores o mellor dos seus máis de trinta anos de traxectoria sobre os escenarios e conseguiu contaxiar cos seus ritmos a medio camiño entre o rock e o funk a todos os que presenciaron o seu espectáculo.

O subidón inicial manteríase da man de cancións como Dig in e Kravitz, na fase inicial do seu repertorio, incluso se permitiría incluír un par de versións doutros artistas: concretamente, American Woman de The Guess Who e Get up, caseta up, de Bob Marley & The Wailers; redimensionadas co seu particular selo propio.

Especialmente memorable foi a interpretación de em <>Always on the run, gravada a dúo co guitarrista de Guns N' Roses Slash

Case a continuación chegaría o seu último sinxelo, estreado hai apenas unhas semanas, Low, no que o artista norteamericano reduciu as revolucións ao son dunha pegadiza canción de instrumentación funk que contrastaba co vendaval guitarrero despregado ata o momento.

It ain't over 'til is over, do disco Mama said (1991) e Can't get you off my mind, do Circus (1995) profundarían nesta liña máis en clave soul antes de que cancións como Tunnel vision recuperasen o protagonismo das seis cordas que marcara a apertura dun concerto no que Kravitz demostrou todo o seu arsenal coa guitarra.

Especialmente memorable foi a interpretación de em <>Always on the run, gravada a dúo co guitarrista de Guns N' Roses Slash, que serviu para acelerar o paso cara a un recta final na que soarían Where are we runnin e a sempiterna Again, que foi sen dúbida o momento máis emotivo da noite con todo o público coreando a súa coñecida e emotiva letra.

A pesar de que parecía que todos os cartuchos xa se gastaron, Lenny Kravitz soubo reservar pólvora para un explosivo bis no que a balada Let love rule achandou o camiño para o magnífico punto e final que supuxo a canción posiblemente máis coñecida do artista, o clásico Are you gonna go my way, cuxo inesquecible riff de guitarra pechou o concerto.

C. Boureo tamén sabe contentar ao público máis hardcore do rap e o trap cun espectáculo no que non faltou a provocación

C. Boureo, alias do artista madrileño Antón Álvarez, foi o encargado de recoller a testemuña desta poderosa actuación e soubo estar á altura do que a ocasión requiría coa súa controvertida proposta de música urbana que, aínda que coquetea co comercial en temas como Mala mujer ou De pie -os máis vitoreados-, tamén sabe contentar ao público máis hardcore do rap e o trap cun espectáculo no que non faltou a provocación que caracteriza ao personaxe e o recordo á súa etapa no colectivo Agorazein.

Xa de madrugada, o concerto final da primeira edición do Son do Camiño, correspondería ao Dj neerlandés Martin Garrix, coñecido polo éxito de varios dos seus temas na radiofórmula, e que, a pesar das horas, atraería a miles de persoas con ganas de bailar ás bancadas do escenario Estrela Galicia.

Concluía así a última xornada do novo festival musical da capital galega, case doce horas despois de que os locais Terbutalina saísen, ante unha escasa cantidade de asistentes aínda, a inaugurar o día co seu divertido punk rock.

Pola tarde habería espazo no cartel para grupos locais como Eladio y los Seres Queridos ou o rapero Arce, que aos poucos foron sumando espectadores, a pesar da importante cantidade de choiva caída durante a tarde, ata congregar o primeiro aforamento multitudinario, o que conseguiu a banda galega formada en Madrid Novidades Carminha no escenario principal.

Cancións tan pegadizas como Antigua pero moderna, Quero verte bailar, Que Dios reparta reparta forte ou De volta de todo farían as delicias dun público que nas primeiras filas non dubidaba en encerellarse en pogos, especialmente co tema final, unha versión do clásico punk Demolición, dos peruanos Los Saicos.

Finalmente, o rock alternativo de asiduos festivaleros como o suecos Mando Diao ou os españois León Benavente permitiría bailar e gozar nas horas previas a Lenny Kravitz, grazas a clásicos como Dance with somebody, así como a intensa Ser brigada

Comentarios