Netflix asegurou este martes que The Squid Game (O xogo da lura) é mellor estrea da historia da plataforma ao sumar 111 millóns de espectadores nos seus primeiros 28 días de emisión.
A serie surcoreana, convertida nun fenómeno mundial de masas, supera así a outros formatos de éxito como Bridgerton, que ata agora ostentaba a marca con 82 millóns de espectadores, Gambito de dama, Stranger Things, Tiger King ou a española A casa de papel.
Con todo, ante os datos de audiencia de Netflix é recomendable andar con pés de chumbo, xa que o método que usa a plataforma para definir un visionado resulta moi controvertido: abonda con que un abonado vexa un contido concreto durante dous minutos para que se contabilice como espectador.
A compañía leva con absoluto segredo todo o referente ás súas audiencias, que non están auditadas por unha empresa externa como afán desde hai anos as cadeas de televisión tradicionais.
A pesar das dúbidas sobre como contabiliza os seus éxitos (dos seus fracasos non hai noticia), está claro que The Squid Game é un dos formatos televisivos máis populares no último ano.
Segundo as métricas de Google, as procuras relacionadas coa serie eclipsan ás de calquera outro título, as zapatillas Vans que visten os seus protagonistas aumentaron as súas vendas nun 7.800 % e unha operadora de internet surcoreana chegou a pedir a Netflix unha indemnización polo incremento no uso de banda que supuxo a súa estrea en Corea do Sur.
O xefe de contidos de Netflix, Ted Sarandos, xa avisou fai un par de semanas de que a serie tiña "moitas posibilidades de converterse no seu programa máis importante".
A trama de O xogo da lura arrinca co protagonista Seong Gi-hun, un home endebedado que contacta co organizador dunha competición que podería supor a solución a todos os seus problemas. Alí, atopará a 455 persoas de diferente clase social, todas cos mesmos números vermellos, dispostas a loitar a vida ou morte por un premio millonario.
O éxito da serie sorprendeu a Netflix, que só promocionou o seu lanzamento en Corea do Sur e nin sequera ofreceu pases de prensa en Estados Unidos.
Pero o algoritmo da plataforma, que detecta o contido máis exitoso nunha rexión e poténciao noutras, levou a esta ficción ao número un en máis de 90 países.
"É un crecemento salvaxe. Producimos contido local en todo o mundo e queremos que teña impacto nos países nos que se fan, pero de cando en vez un rompe en todo o mundo", analizou Sarandos, ao comparar o fenómeno con títulos en español como A casa de papel e Élite, que plantaron cara ao dominio de Hollywood.
