10-7. España volve toparse co muro de cuartos e con Serbia

A selección española de waterpolo volveuse topar co muro dos cuartos e coa todopoderosa Serbia, ante a que caeu por 10-7 e quedou sen o ansiado pase a semifinais duns Xogos Olímpicos, algo que non logra desde Sydney 2000. O equipo de Gabi Hernández chegaba á cita con magníficas sensacións tras unha primeira fase na que raiou a gran nivel. A campioa mundial, Serbia, por contra, marchara de forma máis que discreta.

Era o rival a evitar ao comezo do torneo, sen dúbida, pero os resultados, tanto dun grupo como doutro, e ao cabo as inesperadas derrotas de Italia e Croacia, ofreceron a España este cruzamento nada desexado, aínda que a boa actuación dos pupilos de Hernández alimentaba ilusións de dar a sorpresa. Pero o conxunto balcánico por algo é o gran 'coco', o máis laureado en Mundiais e Ligas Mundiais, que ademais ten como gran débeda o ouro olímpico, algo que se lle resistiu baixo a actual denominación.

O cadro serbio leva seguidos unha prata en Atenas e os bronces en Pequín e Londres, e xa quere dar o salto definitivo ao ouro olímpico. Por todo iso, o conxunto de Deixan Savic era un rival máis que temible. Desde o primeiro momento Serbia expuxo un partido moi trabado, cunha gran intensidade en defensa á espera de que os seus cañoneiros comezasen a funcionar.

España de saída mantivo a maquinaria perfecta atrás co escudeiro de luxo baixo paus como é Dani López Pinedo, pero tras case tres minutos de seca os balcánicos comezaron a tomar a iniciativa cun tanto de Filip Filipovic. Aínda que respondeu Alberto Munarriz, Dusan Mandic foi o estilete que comezou a desequilibrar realmente o partido. Dous tantos seus asinaron o 3-1 ao final do primeiro parcial, que se ampliou a 4-1 ao comezo do segundo grazas a Milos Cuk.

Guillermo Molina botouse á selección española ás costas, sacou a relucir os seus galóns, e con dous goles rubricou a reacción española (4-3), pero os serbios non eran os mesmos que perderan na primeira fase con Brasil ou empataran con Hungría e Grecia. Esta era unha versión moi mellorada. Mandic, coa súa terceira diana, e Stefan Mitrovic devolveron a clara vantaxe aos balcánicos (6-3). España non atopou ocos para superar nin á súa defensa nin á meta Branislav Mitrovic e as imprecisións e os erros comezaron a aumentar.

Milan Aleksic encargouse de elevar o 7-3 xusto antes do descanso, demasiada vantaxe ante un rival do poderío do balcánico, dun equipo renacido e camiño de esquecer as penurias da fase de grupos e de lanzarse polo soño dourado. Resistiuse, no entanto, España a entregarse. Quixo crer no milagre e comezou a reacción con tantos de Molina e Munárriz e as paradas de López Pinedo (7-5). Incluso tivo varias ocasións, dúas ademais en superioridade numérica, para situarse a tan só un tanto antes de acabar o terceiro cuarto.

Fallou as súas oportunidades un equipo que sumara nove ou máis goles todos os partidos da primeira fase, salvo no primeiro ante Italia (8), e pagouno coa derrota. Serbia, experta e potente como case ninguén, non quixo alimentar máis as esperanzas españolas de remontada. Stefan Mitrovic practicamente puxo o selo ao partido coa súa segunda diana (8-5). Aínda que aínda faltaban case sete minutos o muro era demasiado elevado.

Balasz Sziranyi, con certas doses de fortuna, recortou de novo, pero Serbia soubo manexar perfectamente as súas superioridades e Filipovic de novo abortou os intentos de España, que comezou a loitar tamén contra o reloxo e os propios nervios. As esperanzas dos homes de Hernández fóronse desvanecendo co paso do crono e das accións. España, cuxa traxectoria se achegaba ao notable alto, dixo adeus ante a gran favorita e queda abocada de novo á loita entre os postos quinto e oitavo. Agora debe medirse ao perdedor do partido Grecia-italia.