O noruegués Magnus Carlsen retivo este mércores en Londres a súa coroa de campión mundial de xadrez tras derrotar pola vía rápida (3-0) no desempate ao aspirante, o estadounidense Fabiano Caruana, ao que non lograra vencer unha soa vez nas doce partidas do Mundial a ritmo clásico.
Caruana, que soñaba con devolver o título mundial aos Estados Unidos logo de 43 anos, co xenial Bobby Fischer no recordo, sufriu un completo revolcón no desempate, que puxo de manifesto de modo contundente a superioridade do noruegués que presaxiaban as estatísticas en partidas rápidas.
Magnus gañou as tres partidas. Non foi necesario chegar á cuarta que contemplaba o regulamento e o marcador final reflexa un un enganoso 9-6 para o campión, que fora lixeiramente inferior ao estadounidense na fase "regular".
Por segunda vez consecutiva, Carlsen retivo o título grazas á súa velocidade de análise no desempate. Hai dous anos derrotou tamén por esa vía ao ruso Sergey Karjakin. Este era o décimo desempate que xogaba en once anos e, como en todos os anteriores, liquidou ao seu adversario con gran facilidade.
Logo de terminar en táboas as doce partidas de xadrez clásico, un feito sen precedentes na historia do Mundial, o título tivo que dilucidarse a ritmo rápido, con partidas de 25 minutos por xogador e 10 segundos de engadido por movemento.
Todo apuntaba a unha fácil vitoria do campión. O noruegués lideraba o ranking de xadrez clásico con 2.835 puntos ELO, só tres máis que Caruana, pero era tamén o mellor en rápidas (2.800) e en lóstrego ou blitz (2.939), modalidades nas que o aspirante é moito máis frouxo: décimo con 2.789 e décimo oitavo con 2.767, respectivamente.
Había, no entanto, unha físgoa aberta á esperanza para Fabiano, que había feito notables progresos en xadrez rápido. Nos tres últimos anos, a súa conta con Carlsen estaba empatada en rápidas (2-2) e cedía ante o noruegués por 2,5 a 5,5 en blitz.
Abriu o lume Carlsen con brancas na primeira rápida e fíxoo coa inglesa 1.c4 para sacar ao estadounidense da preparación desde o primeiro momento.
O campión sacrificou temporalmente un peón para desordenar o flanco de dama negro e obter a parella de alfiles. A continuación foi acentuando as debilidades de Caruana pero se demorou 9 minutos antes de xogar 24.Axe6+, que non era a máis aguda, aínda que accedeu a un final con peón de máis.
E cun minuto no reloxo Caruana cometeu o erro fatídico con 37...Rxe4, omitiendo un xaque previo de torre en a2. Carlsen aproveitou o agasallo e liquidou a batalla en 55 movementos. O que non conseguira en máis de 50 horas de partidas clásicas, obtívoo no primeiro lance acelerado.
Toda a presión no segundo xogo para o aspirante, que abriu, como sempre, con 1.e4 nunha siciliana aberta. Caruana, que bicara a lona, viuse na obrigación de xogar agresivo ao incorporarse e non tivo a calma suficiente para acertar coa liña adecuada. Ben ao contrario, atacou a peito aberto e cometeu outro groso erro con 26.c7 que lle custou a partida e deixouno ao bordo do K.O definitivo.
Non houbo necesidade de esgotar as catro partidas. Caruana, outra vez con negras, replicou na terceira cunha siciliana contra 1.e4 que o campión utilizaba por primeira vez neste Mundial.
O candidato necesitaba complicar a posición porque só lle valía a vitoria. Carlsen, pola contra, buscou sempre a solidez fronte a un rival desesperado que cometeu outro grave erro e pechou o Mundial con tres derrotas e un resultado talvez inxusto.
A vitoria contundente de Carlsen nas rápidas, en comparación coa lixeira superioridade de Caruana que rexistraran as partidas clásicas, intensificou a polémica sobre a mellor forma de resolver os empates nun Mundial.
