Nin afán de desquite, nin soños de play-off, nin marca de imbatibilidade... Nada diso ocupa a cabeza do Pontevedra Club de Fútbol nos días previos ao seu desprazamento a Guijuelo. O equipo granate parece permanecer á marxe de todo estímulo que non teña que ver coa mellor preparación posible para o partido que se disputará no territorio do gando porcino.
Algúns dos membros do actual persoal granate estiveron o pasado novembro de 2017 sobre o céspede do Municipal de Guijuelo. Luisito acababa de presentar a súa dimisión dúas semanas antes. O club non lla aceptou. O equipo reaccionou, ofreceu unha gran imaxe contra o Navalcarnero, pero non conseguiu o resultado vitorioso que merecera.
Sete días despois chegou a chan salmantino e púxose 0-3 no marcador, a 20 minutos para acabar o partido. O Guijuelo remontou e marcou dous goles no desconto que empataron o duelo. O trauma foi tal que o PCF xa non se levantou. Deambulou polos campos da categoría ata que a entidade optou por destituír a Luisito tras outros resultados negativos máis.
Entón Luismi contemplaba os touros desde a barreira, como técnico do equipo xuvenil. Agora asegura que no seu vestiario non se fala daquilo absolutamente "nada. Cero. Nin se comentou. Non escoitei a ningún futbolista da tempada pasada falar sobre ese partido. Nada, nada, nada. Recórdoo porque eu estaba no club, pero non o temos nin mencionado. Non houbo nin o máis mínimo runrún".
Desde entón ata hoxe pasou case un ano e dez meses con Luismi á fronte do barco. Poucas cousas cambiaron na súa forma de ver a situación e no seu modo de traballar. O seu discurso tampouco se modificou en exceso. Por iso non concede máis importancia da necesaria á boa serie de resultados da súa escuadra. Cinco partidos sen perder non alimentan tanto como para garantir unha feliz xubilación.
"Sempre emprego o mesmo discurso: humildade e traballo. É o mellor xeito de obter resultados. E ser naturais. Estamos a gañar partidos, pero non nos expomos nada máis. Non lle damos máis protagonismo do necesario á nosa serie. Preparamos con naturalidade a semana seguinte co mesmo mensaxe: ser solidarios no esforzo e a partir de aí seguro que chegan os resultados. Pero da mesma xeito que cando perdes non queres darlle máis bombo, cando ganas tampouco che recreas. De momento levamos dez xornadas e non fixemos nada".
Hai dous aspectos que dan confianza ao colectivo granate. Un, a firmeza que conseguiu na parcela defensiva, especialmente nas últimas semanas, e dúas, a súa capacidade para puntuar lonxe de casa. Nese sentido, o once de Pasarón cambiou a súa dinámica con respecto ao curso pasado. Parece outro.
"Cando collemos o equipo (en xaneiro de 2018) non empezamos ben fose de casa. O tramo final da campaña pasada acabámolo ben a domicilio, gañando en Liga e incluso en Cópaa RFEF. E démoslle continuidade esta tempada. Era algo que pretendiamos: ser un equipo firme fóra de casa, que fai poucas concesións ao rival, que está ben organizado defensivamente. Ao final, o que ten que propor é o que xoga como local", asegura o adestrador vigués do Pontevedra, que aclara o motivo da metamorfose do equipo en canto ao seu modelo de xogo.
"Estabamos moi irregulares. Non acababamos de atopar o punto de equilibrio. E consideramos que o mellor xeito de buscalo é a partir da defensa. Empezamos a casa polos cimentos: por ser un equipo sólido e compacto, que non vai sempre detrás no marcador. A partir de aí iremos evolucionando".
