O Leis traspasou fronteiras este luns, unha vez máis. O gran labor do club e as ganas de querer sempre dar un paso máis levou á entidade pontevedresa a ir un pouco máis aló no seu día, demostrando que os límites están só onde un queira. Así o fixo con Miro Alejandre Cavalar fai 30 anos, cando logrou ser xogador internacional, o único que tivo o Leis nas súas filas ao longo dos seus 40 anos de historia. Por iso, Miro converteuse nunha icona do club e recordado co paso do tempo.
O pano da cuarta e última entrega dos premios LeisYenda baixouse ao grande. O CGTD foi o escenario do recoñecemento a este mítico xogador.
A tarde era, sen dúbida, dada para facer unha chamada á memoria. O conxunto pontevedrés despedía este programa de recoñecementos ás persoas que foron lenda, ante a presenza de iconas deportivas como foron no seu día Tito Ribadulla, que repetiu experiencia e quixo acompañar a Miro na tarde deste luns.
O encargado de facer entrega da placa homenaxe foi David Barreriro, que actualmente lidera a presidencia do club da Boa Vila e o seu nome tamén quedará na historia. O propio presidente encargouse de abrir o acto, como vén sendo habitual, cunha mensaxe de agradecemento ao galardoado. Miro volveu recibir palabras de afago do club que lle fixo de escaparate para formar parte da Selección Española.
Acto seguido, de novo Ignacio Sánchez, xogador Cadete do club interesouse por saber un pouco máis deste xogador que marcou un antes e un despois na historia do Leis. Entre os detalles que saíron á luz na tarde de onte, destacou a súa desvinculación case por completo do fútbol sala. "Estou bastante desmarcado daquela época", afirma, «Esquecín moitísimas cousas". Aínda así, rememora con agarimo aquela chamada da Selección Española que marcou un antes e un despois na súa traxectoria deportiva. "Pasei cinco días xeniais coa Selección e despois xa houbo un cambio", resalta.
O seu mellor momento chegou con tan só 22 anos "cando o equipo estaba a xogar en División de Honra e cando me chamaron para a Selección Española. Foi a miña mellor época, porque os principios son moi duros e o final tamén. Estaba fisicamente, e mentalmente tamén. é moi importante", comenta.
Asegura que o tempo modificou o fútbol sala ata chegar ao que se coñece hoxe en día. "Os balóns antes eran durísimos", recorda.
