Todo listo para o regreso ás pistas. Recuperada dunha lesión no nocello que a tivo afastada das pistas neste inicio de tempada, Iria Saeta vai "collendo o ritmo".
A súa traxectoria en Poio non foi un camiño de rosas. Desde a súa chegada ao bloque conserveiro, a xogadora rojilla viuse marcada polas lesións de tal xeito que a situación impediu ver a esa á-pivote que levou no seu momento a mover a directiva do club poiense en busca da súa fichaxe.
Agora, Iria está lista para despegar. A pesar de que na súa cabeza aínda roldan pantasmas do pasado, a xogadora móstrase con optimismo de cara a esta tempada. "Síntome ben mentalmente. O estado anímico inflúe bastante, polo que busco sempre estar animada para traballar. Iso fai que te recuperes antes. Espero poder gozar por fin, porque xa me toca", asegura Saeta.
Tres tempadas distan xa daquela firma de contrato que fixo que collese as maletas na súa casa de Ourense e plantarse en Pontevedra cun reto entre os seus pés. En ningunha delas puido mostrar a súa mellor versión. "O balance non é positivo se nos centramos nas lesións. Pero todo pasa por algo", apunta Iria.
O estado anímico inflúe bastante, polo que busco estar animada para traballar, iso fai que te recuperes antes. Espero poder gozar por fin este ano, porque xa me toca
Fíxose de ferro. Non é casualidade que a xogadora poiense se encha hoxe de positivismo de cara ao futuro. Por detrás quedan duros momentos que a colocaron no lugar no que se atopa hoxe. "Madurei. Eu estaba afeita a xogar moitos minutos, e verte fóra faite máis forte mentalmente. É duro chegar a adestrar e ver como as túas compañeiras gozan e ti quedas aparte. Mentalmente aprendín moito".
E é que toda esta situación de parón pilla á xogadora rojilla de improvisto. Nunca tivera ningunha lesión máis aló dunha escordadura antes de chegar aquí. Mala sorte que se prolongou no tempo.
Atrás quedan as dúas tempadas consecutivas sendo pichichi nas Burgas, galardón que puxo a Iria a ollos da selección española, pero Iria non frea aí. "Eu saín da miña casa para gañar títulos".
Á terceira vai a vencida, din, e a actitude de Iria fala por si soa. Lonxe de renderse, foi driblando obstáculos día tras día. "Este vai ser un gran ano", afirma rotunda.
O traballo é lento. Polo momento, Iria comezou a quentar os motores entrando en convocatoria a pasada semana ante o Futsi Atlético. "Era un partido cunha chea de ritmo para empezar a ter minutos, era demasiado forzar, pero espero este fin de semana disputar dalgúns minutos e pronto estar ao cento por cento".
Estaba afeita a xogar moitos minutos. É duro chegar a adestrar e ver como as túas compañeiras gozan e ti quedas aparte. Iso faite máis forte
Desde o club faise notable a confianza nunha xogadora que a través das súas zapatillas reflicte o fútbol que non puido mostrar.
De feito, a súa única preocupación desde a padiola da enfermería foi ver o seu equipo triunfar. "Estamos aquí para gañar e conseguir os obxectivos, que son loitar polos títulos. Temos que dar un pasiño adiante para estar aí arriba", afirma Iria.
Ansias de máis, individual e grupalmente. O obxectivo desta tempada é "axudar para que o equipo dea mellor imaxe fóra de casa", algo que foi un aspecto a solucionar na tempada anterior. "En casa estes anos faciámolo ben, pero fóra eramos outro equipo. Se somos mais regulares durante todo o ano, imos conseguir os obxectivos", dice Iria.
Por diante queda aínda unha longa tempada, e é que o calendario non fixo máis que empezar. É momento de corrixir erros, de marcar obxectivos e de pelexar por eles. É momento de dar o golpe na mesa e comezar a romper coas maldicións. Iria Saeta está preparada para comezar a soñar.
