Cumprir unha cifra tan redonda como 100 partidos nun club debería ser motivo de orgullo e satisfacción para calquera. Pero se o resultado non acompaña, a celebración embázase. E se encima equivale á terceira derrota seguida en casa e, xa que logo, a unha crise que leva por diante ao adestrador, é evidente que a data non quedará como un dos días máis felices da carreira do centenario. Iso foi o que lle sucedeu o pasado domingo a Álex Fernández.
O segundo capitán do Pontevedra cumpriu 100 encontros de Segunda B (entre liga regular e play-off) vestindo a elástica granate. Un dato que o protagonista descoñecía e que Diario de Pontevedra achegoulle para celebrar con el unha cifra tan significativa pero agridoce. "Foi triste por non poder brindar unha vitoria á xente. Escapáronsenos tres puntos vitais para canalizar a situación", aseguraba este xoves.
"100 partidos xa son. é a primeira vez que o xogo cun club. Estou orgulloso de poder seguir queimando etapas co Pontevedra e achegar o meu granito de area", apunta. De tantos recordos, selecciona a clasificación ao play-off como o seu momento colectivo máis feliz: "Había ansia porque non estabamos sobrados. Cando se alcanzou, soubo a gloria. O play-off foi outra cousa. Pero ver Pasarón cheo outra vez foi unha gozada". Mentres, a nivel individual, pon o foco no seu gol contra o Sporting B desta tempada e no que marcou ao Racing de Santander no 2016. "Tras moito tempo lesionado, recaín ante o Compostela e non pensaba que puidese xogar. Pero entrei uns minutos e marquei. Foi un recoñecemento ao meu traballo e ao de Manu Barros", di.
Fernández recoñece que cando chegou non pensaba que acabaría facéndose un nome: "Cando vés a un club como o Pontevedra imaxinas que todo vai saír ben. Pero unha vez que acabo a primeira tempada, doume conta que aquí a miña familia estaba a gusto e eu tamén. O meu obxectivo foi sempre o mesmo: facer méritos cada ano para seguir onde me queren e onde un está contento e ilusionado". "Desexo poder estar neste club o maior tempo posible", completa o ourensán, xa un pontevedrés de adopción.
Con todo, a pesar de que se converteu nun clásico no vestiario granate nos últimos anos, tivo que esperar máis de catro campañas para alcanzar o seu centenario. "O normal é facelo antes se contas para un corpo técnico. Pero a min as circunstancias non mo permitiron. Tanto polas lesións, como por non poder disputar tantos minutos como me gustou. Pero bo, non boto a vista atrás para dicir que puiden xogar máis. Quero seguir como ata agora", explica.
A situación do banco non nos xera inestabilidade. Agora está Jesús Ramos e debemos crer nel
¿E cal é o segredo para, a pesar de non ser indiscutible, acumular anos na Casa Granate? "Bueno, algo ben estarei a facer (ri). Gústame ser profesional e coidarme. Teño os meus cinco sentidos postos en cada adestramento e en cada partido. Son constante e traballo día a día para cada ano convencer ao club para que siga contando comigo", responde.
ALARMA. Agora, unha vez o partido do Xetafe B xa é auga pasada, Álex Fernández resta importancia ao "agora estamos sos" que o director deportivo, Roberto Feáns. pronunciou ao grupo no adestramento do pasado martes, o primeiro sen Luismi Areda: "Nós queremos seguir notando o apoio da xente. Todos somos conscientes da situación na que estamos. Non é a peor do universo, pero si é alarmante. Como sempre digo, e é unha lema bastante exemplar: todos temos que ser un. E cando digo todos, é todos".
No mesmo sentido, Fernández asegura que o choque deste sábado ante o Celta B é "clave" e considera que o equipo "adestrou ben, concentrado e sabendo o que hai que facer". "Conseguiremos esa vitoria vital que nos vai a permitir coller de novo un pouco máis de confianza e empezar a sumar bastantes puntos", recalca.
A pesar da aseveración de Álex, estes días foron diferentes, xa que no vestiario non está Luismi Areda. "Foi unha situación un pouco delicada (o cesamento). O xogador máis ben está a pensar en xogar e adestrar. Son decisións que non nos competen a nós e ao final o futbolista traballa e intenta que en cada adestramento e en cada partido dar o mellor de si", contrapón Álex, que considera que a incerteza "non xera inestabilidade" porque os integrantes do persoal son "profesionais". "Agora mesmo está Jesús Ramos e imos crer no que di. Ninguén pode dubidar. Estea quen estea, nós debemos apoiar e crer nel", engade.
Así mesmo, non cre que haxa ausencia de actitude, pero "é complicado definir o que falta". "Entras nunha dinámica negativa e todo aféctache máis. Goles que antes metías agora non, pelotas que antes despexabas agora non...", explica. Por iso, Ramos centrouse en traballar "tres conceptos básicos" e transmitirlles que poden "facelo ben en Vigo".
A psicoloxía é un factor diferencial nun dos peores momentos que Fernández recorda no PCF. Pero non o peor: "Cando case baixamos, non eramos capaces de levantar cabeza. Agora mesmo estamos nunha urxencia, pero aínda non é un momento crucial. Estou seguro de que todo cambiará nunhas semanas".
Para empezar, unha vitoria en Barreiro sería un punto de inflexión e axudaría a un Pontevedra co que Álex non descarta sumar outros 100 encontros: "Teño 31 anos e quero seguir neste club. O meu soño é poder xogar en Segunda A con o Pontevedra".
