Logo de toda a súa vida deportiva en Vigo, durante o verán de 2017 Pedro Vázquez decidiu que era o momento de facer as maletas e probar fortuna noutro destino. O extremo agora enrolado nas filas do Pontevedra tiña varias opcións sobre a mesa, pero ningunha gustoulle tanto como a de Melilla.
"Levaba moitos anos en casa, por temas persoais. O adestrador e a xente do club 'gañoume'. Apetecíame cambiar de aires, xogarma e ir a un equipo con maiores aspiracións".
Non fallou. Saíu de Coruxo para irse ao conxunto norteafricano e non puido estar máis acertado coa elección. "Foi un ano moi ilusionante. Quedamos fóra de play-off polo golaveraje, pero fomos un grupo humano fantástico. A liga do grupo IV é moi bonita. Gocei moito".
Pero non só foi unha experiencia única no aspecto deportivo, senón tamén no humano. Vivir en Melilla é unha sensación peculiar, distinta a facelo case en calquera outro lugar de España. E é que, durante moitas semanas, a Cidade Autónoma foi o foco de atención dos medios de comunicación debido ao goteo constante de inmigrantes chegados de diferentes puntos de África que intentaban saltar o valo que dividía Marrocos de España, en busca doutra vida, doutro mundo. Vázquez explica que, en ocasións, a realidade non era tan palpable no centro urbano. "Eu vivía a dez minutos do valo e nunca vin nada, aínda que nas noticias era o que saía".
En realidade, a principal peculiaridade da vida nun sitio como Melilla é o seu illamento. "É unha cidade un pouco aburrida, porque está illada e non te podes desprazar. Aquí tes acceso ás praias e a outras cidades. Pero aquilo convértese nunha cidade rutineira, e moi tranquila", destaca o talentoso futbolista olívico.
Melilla acábase convertendo nunha gran familia. "Non sales de alí e todos viámonos moitos días. Por trapos ou por farrapos, acababas coñecendo a todo o mundo".
E aínda que finalmente optou por retornar a Galicia da man do Pontevedra, conserva excelentes recordos da súa etapa melillense. "Todo depende da situación deportiva. Foime todo moi ben, polo que te quedas cun bo recordo. A xente portouse moi ben comigo, tanto o corpo técnico, como o club, como a afección, os médicos e os compañeiros".
Vivía a dez minutos do valo e nunca vin nada, aínda que era o que saía nas noticias. Melilla é tranquila e rutineira
De feito, o equipo acabou a pasada campaña na quinta posición do grupo, empatado a puntos co Estremadura, cadro que ao cabo subiría a Segunda. E gozou dun grupo no que había máis clubs históricos que no I. "Vai máis xente aos campos. Hai máis conxuntos do perfil do Pontevedra ou a Ponferradina, con afección e bos estadios: institucións importantes".
Logo daquel ano de diferentes vivencias, produciuse a volta ás orixes. O Pontevedra púxose en contacto con el para fichalo. E o extremo optou por aceptar a proposta do club pontevedrés, en parte porque "Pasarón ofrece unha sensación moi acolledora. A de Pontevedra é unha afección que se anima e que se enganchará se a enganchamos. Hai outras nas que igual consegues bos resultados e non se animan. Esta si o fai".
A gran promesa descoñecida da selección española sub-15
Cando era un neno, Pedro Vázquez destacaba no Ureca de Nigrán (club do centro recreativo das caixas de aforros). O seu talento non pasou desapercibido para o seleccionador español sub-15, que o citou para unha concentración en Las Rozas, xunto ás outras grandes promesas do balompé nacional.
"Eu ía moi asustado. Vías a lísta de convocados, e todos xogaban no Real Madrid, o Barcelona, a Valencia, o Atlético... e eu, no Ureca, que ninguén sabía de onde era", recorda con naturalidade o extremo vigués.
A súa actitude debeu de convencer aos técnicos federativos, porque ao ano seguinte repetiu experiencia, coa sub-16. E xogou o seu único encontro internacional, contra Italia.
Entre os raparigos que destacaban atopábanse Aarón Ñíguez (Oviedo) e Dani Parello. E tamén un dianteiro co que se verá as caras o Pontevedra este fin de semana, Rubén Ramos, actualmente enrolado nas filas do Internacional de Madrid e que entón formaba parte da canteira do Atlético. Ademais de disputar o duelo dominical, Vázquez e Ramos poderán rememorar vellas fotos de adolescencia.
LESIÓN. O quinto metatarsiano (óso do pé que se prolonga ata os dedos) de Pedro Vázquez está afeito sufrir. Na súa carreira deportiva, o xogador vigués fracturoullo dúas veces. O pasado luns, durante o adestramento na Xunqueira, sufriu un golpe que lle fixo temerse o peor. Afortunadamente para el, o dedo "está perfecto. Foi unha sensación un pouco rara. Noteino naquel momento, pero nada"máis .
O atacante quere vivir un gran ano en Pontevedra, e para iso non quere pensar a longo prazo. "Deberiamos concentrarnos no inmediato. Se vas pensando no play-off, equivócaste. Debemos alcanzar os 45 puntos. Para chegar á fase de ascenso, primeiro temos que alcanzar esa meta. Canto antes lógrala, antes te podes ilusionar. Hai que pensar que todas as tempadas hai varios equipos grandes que o pasan mal".
