Luisito recoñeceu despois do partido sentirse "o seguinte a desgustado". "Se son sincero, teño unhas ganas de chorar que non é normal. Eu estaba a gozar co equipo desde o banco pola cantidade de ocasións que xerabamos. Pero algo me barruntaba, porque cando fallas tanto ao final o rival sempre pódeche facer algo. é imperdoable", reflexionou o técnico de Teo.
O adestrador do Pontevedra foi crítico coas accións dos tantos en contra: "De poder gañar 0-8, métenche dous goles que son de risa. Engánchannos nunha contra na que, gañando 0-2, centran dun lado e métenche no segundo pau o 1-2. Despois meten o segundo nunha xogada na que, o meu porteiro di que foi falta, pero na segunda xogada marcan de chilena. Non podes ir fóra de casa, poder ir gañando 0-8 e que che empaten a dous. Cando estás abaixo é por algo".
Estaba a gozar co equipo desde o banco. Pero algo me barruntaba, porque fallas tanto o rival sempre pódeche facer algo
Luisito, moi duro cos seus, tamén se referiu ás oportunidades falladas: "Fallamos ocasións incribles. Ata tivemos o 2-3 cun remate de Rufo co porteiro batido e botouna fóra. Na primeira parte puidemos finiquitar o partido e na segunda, nos primeiros 15 minutos, tamén tivemos tres ocasións antes do 0-2 incribles. Non podes fallar a cantidade de ocasións que fallamos, porque ao final págalo".
O doído preparador do bloque lerezano non puido evitar mencionar unha última xornada con tinguiduras dramáticas: "Pido perdón á afección por chegar ata o final así. Este é o destino meu co Pontevedra, hai que sufrir". Aínda que entre todo o malo quixo ser optimista: "Ao final ímonos a levar unha alegría, iso téñoo moi claro". "Só vale gañar; ou o Oviedo ou nós, non hai máis", engadiu, consciente de que non se pode cometer o mesmo erro outra vez máis: "Se estamos como estivemos, non imos ter a desgraza deste partido. Pero hai que querer o balón e xogar como xogamos este sábado. A pena é que o árbitro nos hipotecou cos cartóns, porque Oier viu a quinta", concluíu.
De poder gañar 0-8, métenche dous goles que son de risa. Engánchannos unha contra, centran dun lado e meten no segundo pau o 1-2
CLEMENTE SÁNCHEZ. O adestrador do Lealdade non ocultou sentirse "triste" tras unha igualada que, sumada a outros resultados da matinal, supuxo o descenso matemático do seu equipo. "Estou moi orgulloso dos meus futbolistas, que nunha situación moi complicada deron a cara ata o final. Falaramos que tiñamos que dar a cara e facer o noso traballo. Viuse que pelexamos ata o final e incluso con iso 0-2 en contra que parecía xa imposible", comentou.
O técnico aplaudiu a actitude dos seus, unha forma máis que digna de caer: "É doloroso un descenso de calquera xeito, pero doe menos cando a menos dás a cara e ves que o equipo o intenta todo. Doeume moito máis se vexo que o equipo baixa os brazos e afrontase o partido do sábado coma se nada tivese que facer".
Pido perdón á afección por legar ata o final así. Este é o destino meu co PCF, hai que sufrir. Ao final ímonos levar unha alegría
Ese resultado tamén salvou definitivamente ao Salamanca CF UDS, que pola mañá si fixera os seus deberes ante o Covadonga (1-2). O equipo salmantino foi capaz de reporse á igualada de Jaime Álvarez ao fío do descanso. Co seu triunfo e o empate do PCF, o Salamanca sitúase por primeira vez por diante do cadro granate.