Canteirán do Real Madrid, con calidade e bo xogo, puido acabar xogando á beira de Di Stéfano e compañía, como o seu compañeiro de quinta Santiesteban. Con todo, o conxunto merengue decidiu utilizalo para un cambio de cromos por Luis del Sol.
Chegou a Sevilla para enfundarse a elástica verdibranca, na que sería a súa primeira tempada en Primeira División. Cos sevillanos entrou con bo pé na elite, fíxose coa titularidade, disputou 29 encontros e anotou catro goles naquela primeira tempada.
O Betis conseguiu quedar sétimo e alcanzou as semifinais da Copa do Generalísimo. O futuro para Martín Esperanza era prometedor, pero a tempada seguinte, unha lesión estivo a piques de acabar coa súa carreira. Foi no Camp Nou na xornada 6. O equipo verdibranco perdía 2-0 e o partido achegábase ao fío do descanso. Unha falta produciu que o xogador se lesionase gravemente e perdésese case toda a tempada. Logo daquilo non foi capaz de volver asentarse no equipo.
Tras un breve paso polo Alxeciras no que se volveu a sentir futbolista, chegou a oportunidade que lle cambiou a vida, o Pontevedra. O equipo granate deulle a oportunidade de volver a Galicia e de sentirse futbolista outra vez. A cambio, axudou ao equipo a gozar dos mellores anos da súa historia.
Na súa primeira tempada no conxunto granate, non conseguiron salvar a categoría. Iso si, o seu rendemento individual foi bo, sendo titular e anotando sete goles. A tristeza non durou moito, xa que á tempada seguinte, conseguiron o ascenso á máxima categoría.
Aí naceu o mítico equipo do Hai que Roelo. O ano do regreso a Primeira foi inesquecible. O equipo chegou a ir líder e foi subcampión de inverno.
No segundo tramo baixaron o rendemento e acabaron sendo sétimos. A pesar diso, aquela clasificación foi histórica e segue sendo o mellor posto que conseguiu o Pontevedra en toda a súa historia.
Tras aquela proeza o equipo asentouse na categoría. As dúas seguintes tempadas conseguiron quedar na zona tranquila da táboa, cun décimo e un oitavo posto.
Martín Esperanza era un dos alicerces do equipo, un dos futbolistas do persoal con máis calidade, que máis facía gozar á bancada.
Pouco quedaba xa ao xogador e ao equipo na categoría. A penúltima tempada en Primeira División, deron síntomas de desgaste e salvaron a categoría de forma axustada. Ao ano seguinte foron pechacancelas e acabouse o soño do Pontevedra. Martín Esperanza colgou as botas deixando tras de si unha carreira para a historia.
