Un Pontevedra continuista

O bloque dirixido por Antonio Fernández mantén moitos dos patróns do equipo de Ángel Rodríguez que ascendeu a Primeira RFEF ► Como diferenzas, o novo técnico non dubidou en apostar por 'Rufles', colocou a Rubio na esquerda ou afastou a Diz da punta
Alberto Rubio, en la banda izquierda, trata de superar a Tomás Abelleira en el partido ante el Villalonga. ANXO LORENZO
photo_camera Alberto Rubio, en la banda izquierda, trata de superar a Tomás Abelleira en el partido ante el Villalonga. ANXO LORENZO

A pretemporada non serve para extraer conclusións, pero si é útil para empezar a albiscar cara a onde pretende ir un equipo. E aínda que dous test son unha mostra demasiado escasa para impor certezas, todo apunta a que o Pontevedra de Antonio Fernández parecerase moito ao que construíu Ángel Rodríguez o pasado curso.

Así o veu deixando entrever o novo director de orquestra desde a súa chegada ao banco granate. E así se foi demostrando nestas dúas primeiras semanas de traballo, cristalizadas nos amigables contra o Lugo e o Villalonga. O PCF será continuista. En gran parte, porque a persoal actual é practicamente idéntica á do pasado curso. Polo momento, tan só chegaron dúas pezas novas -ademais dos futbolistas que proceden da base- para darlle novos matices. Pero, ¿en que se parece e en que se diferencia polo momento o Pontevedra de Primeira Federación ao de Segunda RFEF?

O balón como aceno

En xeral, as intencións tácticas máis "macro" de Antonio Fernández parécense moito ás da escuadra que logrou o salto de categoría. O Pontevedra vai seguir sendo un equipo que queira o balón, aínda que non sempre o poida ter. E que tratará de ser agresivo tras perda para tratar de recuperar o balón na mesma zona na que deixou de posuílo e evitar que o rival progrese. Eses dous conceptos xerais mantéñense. Pero tamén a estrutura de 4-1-3-2 que acabou dando resultado o pasado curso e o priorizar finalizar os ataques por fóra a través das chegadas duns laterais que, por norma xeral, tenden a situarse bastante avanzados. Nos partidos xogados ata agora si se ha visto que o extremo e o lateral nunca se sitúan nin á mesma altura, nin coa mesma amplitude. Son elementos complementarios, que non se pisan: contraponse e compénsanse.

Rubio, tamén na esquerda

Precisamente por esa tendencia interior dos extremos, unha das grandes novidades pode ser a posición de Alberto Rubio. O valenciano, sempre ancorado ao perfil destro o pasado curso, participou o pasado domingo durante bastantes minutos pola esquerda. Con Oier Calvillo nun bo momento e un Valentín Jaichenco que tamén pode partir desde a banda destra, non é descartable que Rubio acabe sumando en ambas as bandas, abandonando a súa exclusividade na dereita e converténdose tamén nunha substitución de Álex González. Pola súa condición de futbolista asociativo, podería encaixar ben tamén deitado ao perfil zurdo.

Jaichenco, ¿máis punta que Diz?

Sen Álex González nin Abelenda na citación de Vilalonga, abríanse dúas prazas para ver a novos futbolistas. O citado Jaichenco arrincou de titular na dereita e Louro na esquerda. O canteirán permutó de banda co "14" granate e ofreceu moi bo nivel. Xa no segundo tempo, disputou os seus últimos minutos como dianteiro. E todo a pesar de que por aquel entón, Martín Diz xa estaba no céspede. O vilarcián, que o pasado curso non terminou de dar o paso adiante nos -poucos- minutos que sumou na fronte de ataque, cambia un pouco o seu rol e parte, polo momento, máis como extremo que como dianteiro.

Á primeira de cambio, 'Rufles'

Ángel Rodríguez non xuntou a Rufo e a Charles nin un só minuto durante a pasada pretemporada. O técnico leonés prefería xogar 4-3-3, aínda que ao final acabou apostando polas dúas puntas ata a lesión do madrileño. Este curso, a tendencia apunta a ser diferente. No segundo partido de pretemporada, Antonio Fernández xa apostou por mesturar aos dous "9" granates desde o inicio. Pesou a ausencia de Abelenda, pero tamén foi unha declaración de intencións. Con eles, o PCF gañou presenza na área, pero perdeu algo de xogo interior. O seu fútbol volveuse aínda máis tendiente a fluír nos carriis exteriores para alimentar de centros laterais ás súas referencias.

Peso para Román e Ortiz de "6"

En Vilalonga non coincidiu con Yelko. E á beira do mozo Rachu, Miguel Román tivo que asumir un peso maior na construción. O gondomareño foi crecendo nesa faceta no seu ano de debut e todo apunta a que na nova categoría seguirá sendo así. En San Pedro lateralizó constantemente a súa posición á altura dos centrais no inicio de xogo para facer unha saída de tres. Román terá, con case total seguridade, máis incidencia con balón. Sobre todo porque o seu actual competidor polo posto, Mario Ortiz, destaca precisamente niso. O cántabro debutou coa granate o pasado domingo. E nos 10 minutos que xogou actuou como pivote por detrás de Yelko Piñeiro.

Comentarios