¿Que pasa con Silvia Aguete? Esa é a pregunta que rolda polas cabezas de todo a contorna do Poio Pescamar A resposta foi toda unha incerteza, aínda que parece que vai vendo a luz. A porteira roxiña continúa de baixa por un escordadura cervical, consecuencia do golpe que sufriu no partido de ida de Copa Xunta ante o Ourense Envialia. Pero finalmente, e se non hai inconvenientes, este venres recibirá a alta médica, pero non xogará ante o Móstoles.
O pasado 25 de febreiro acendéronse todas as alarmas do club roxiña. A imaxe de Silvia Aguete tendida sobre o chan da Seca non deixaba demasiada esperanza ao optimismo. Algo estaba a pasar. Nerviosismo na pista e no partido, que se detivo durante 15 minutos e non volveu atopar a concentración.
As dores no pescozo e os constantes mareos atrasaron o regreso de Silvia Aguete ás pistas
Finalmente foi máis do esperado en canto a prazos, aínda que por sorte, non foi tanto en canto a gravidade. A dureza do impacto foi máis que evidente. Con todo, os informes médicos non foron excesivamente alarmantes e afortunadamente todo quedou nun susto. Aínda que, en verdade, foi un susto no que máis vale a precaución, polas condicións nas que se deu. A xogadora estaría entre catro ou cinco días de repouso polas dores causadas. Pasaron 15 días desde entón e Silvia segue sen ter na súa man a alta médica. O motivo é que o golpe contra o chan causoulle unha escordadura cervical do que se está recuperando. Pero a conta atrás comezou. "Non pasou nada fose do que foi o golpe en si, pero por precaución estiven parada. A primeira revisión tívena o luns e como non me atopaba ben, o médico decidiu pospolo unha semana máis, porque non é un golpe típico. Dentro do perigoso que pode ser, non había présa por que me incorporase" resaltou a propia Silvia.
De feito, a porteira do Poio Pescamar comezou xa o traballo co grupo. "O médico xa me deixa ir incorporándome pero sen facer tarefas específicas de portería, porque son movementos máis bruscos. Pero de momento teño todo controlado" asegura a porteira.
A baixa de Silvia Aguete chegou nun momento negro para o equipo conserveiro. As lesións están a chegar sen tregua, quizá por iso espérase con máis ansia o seu regreso, que xa desconta os días. "Aínda teño algunha dor na zona onde foi o golpe. Estou a ir ao fisioterapeuta porque toquei un pouco as cervicais. Pero xa me atopo moito mellor". Unha semana máis para que o período de recuperación chegue ao seu punto final.
Agora, a ollos do pasado, Silvia recorda o momento e aínda se asusta. "Co paso dos días vas sendo consciente de como foi. A xogada do golpe non podo vela porque me impacta. De feito, as fotos que vin nos xornais foron situacións que se viviron no campo das que eu non son consciente. O recordo máis claro que teño é no hospital" afirma a porteira.
Pero se de algo lle serviu á pontevedresa este gran susto, foi para pensarllo dúas veces a próxima vez. "Ao principio virame á cabeza o pensarme mellor as cousas, dubidar se ir ou non ir".
O momento de gloria que estaba a vivir Silvia baixo os paus da meta rojilla viuse truncado do peor xeito posible. E é que as lesións nunca chegan en bo momento, pero o seu bo estado de forma estaba a quedar claro nas pistas. Por fin volvera a atopar o seu oco, logo dunha tempada que non se caracterizaba precisamente pola regularidade do seu posto.
O curso comezou con mal pé, quedando na porteira secuelas de unha lesión de xeonllo que lle pasou factura. Posteriormente, unha doenza no nocello tívoa apartada das pistas cando parecía que comezaba a carburar fino. Finalmente, a chamada da selección española o pasado mes de decembro, dez meses despois estando ausente nas listas de Claudia Pons, marcaron un antes e un despois no devir da súa tempada. Desde entón todo foi rodado.
A pontevedresa deixou estes días o seu oco na portería para que Caridade aprovéiteo. Agora queda por ver se Silvia volverá retomalo onde o deixou.
