Unha namorada do 40x20 e unha xogadora sen medo a nada sobre a pista. Así era Raquel Sineiro antes de que en decembro do 2018 unha lesión de xeonllo cruzásese no seu camiño e, de que aquilo que a priori se diagnosticou como unha escordadura, convertésese nunha rotura de ligamento e menisco que debido ás complicacións que se atopou no camiño mantívoa afastada das pistas algo máis de dous anos. Agora a lateral meañesa reincorpórase ao equipo da súa vida para afrontar unha tempada que considera que será de "transición a nivel persoal".
"Estou con moitas ganas, pero tamén un pouco expectativa de como vai ser a tempada, creo que será de transición para volver a coller confianza xa que son dous anos sen tocar pista, cunha operación polo medio e cun xeonllo que me deu bastante lata", asegura a propia Sineiro que é consciente de que non poderá empezar ao 100% se non quere dar un novo paso atrás.
A día de hoxe sente ben, pero ten claro que a cabeza é moi importante para este último paso do proceso xa que "antes non tiña medo na pista, dábame todo igual e levaba golpes por todos lados, pero agora se o que é romper e pasar por quirófano", unha experiencia pola que non quere volver pasar e que lle fai "ser consciente de que non podo empezar ao 100%. Voumo a tomar con calma, ir amodo xa que as ansias nunca son boas e prefiro empezar aos poucos e xogar máis anos que volver pasar por isto".
DOUS ANOS DE CALVARIO. En decembro de 2018 comezaron algo máis de dous anos nos que a lateral meañesa pasouno "horrible". Sineiro nunca tivera unha lesión de tal magnitude e a sensación de non poder xogar fíxolle incluso deixar de acudir aos encontros do seu equipo xa que "pensaba que me faltaba moito para estar na pista e pasábao mal".
Despois de visitar a un traumatólogo deuse conta de que a súa lesión podería ser grave
Nun principio diagnosticouse como unha escordadura, pero "pasaron os meses, volvinme a facer dano, o tempo seguía pasando" e decidiu acudir ao traumatólogo, o cal me dixo que seguramente fose
Corría por aquel entón o ano 2019 pero unha serie de inconvenientes e a chegada da crise sanitaria atrasaron aínda máis unha operación e unha recuperación que se converteu nun auténtico calvario. "Cando me confirmaron a operación foi en marzo de 2020, antes da pandemia, e puxéronme data para o mes de abril", explica Sineiro que viu atrasada a operación pola corentena e non pasou polo bisturí ata xuño do 2020, momento no que comezou a rehabilitación.
Durante os últimos meses a xogadora do Asmubal foi recuperando a ilusión e a forza, incluso para volver ao pavillón, a pesar de que o menisco me deu dores e inflamacións xa que, debido á miña idade, no canto de quitarmo decidiron reconstruílo e iso deume problemas. Con todo o ligamento non me deu ningún».
Agora esas molestias apenas existen, as dores convertéronse en ganas, Raquel Sineiro acaba de renovar a súa relación co club da súa vida, o Asmubal Meaño, e prepárase para regresar ao seu hábitat natural, ese 40x20 que tivo que abandonar hai dous anos e ao que lle restan semanas para volver.
A xogadora do Meaño, no seu momento, perdeu varios meses na súa recuperación ao decidir acudir Seguridade Social, onde os prazos para realizar as probas e recibir os resultados son maiores.
No caso do teucrista continúa pelexando para que sexa a mutua quen acepte a operación para non ter que xogar con dor, como fixo nos últimos meses, ou buscar unha alternativa máis custosa ou lenta, como acudir por privado ou pola seguridade social.
