"Tiña claro que se chego a descender co Pontevedra non adestraría máis"

Tremendamente emocionado e á vez, esgotado pola enorme tensión dos últimos meses. Así se mostrou Luisito na rolda de prensa posterior ao partido ante o Oviedo Vetusta. Entre bágoas de emoción polo mal que o pasou durante o partido e as últimas semanas, o técnico teense recoñeceu o seu enorme alivio por evitar que o equipo caese a Terceira División: "Evidentemente o mal que o pasamos só o sabemos nós. Para min é un alivio enorme. Tiña claro que se chego a descender co Pontevedra, non adestraría máis. Sei o que arrisquei vindo aquí, pero non lle podía dicir que non a este club. O que máis me matou foi o problema de saúde, que o pasei moi mal. Moi mal (para polas bágoas). Agora o único que quero é descansar. A vacina acaboume de fundir. Só quero esta tarde (polo domingo) meterme na cama e estar na casa tranquilo, porque agora mesmo encóntrome esgotado". 

Estou moi contento polo consello, pola presidenta e pola afección. Teño que darlle mil grazas polo ben que se portaron. Foron uns campións

A pesar do derrotado física e mentalmente que estaba, o preparador do Pontevedra recoñeceu a súa alegría por toda a contorna do club. "Estou contento polo consello de administración, pola presidenta, por toda a afección. Teño que darlle mil grazas polo ben que se portaron. Foron uns campións. E despois, os rapaces demostraron que non son tan malos como esta liga demostrou por esta maldita pandemia e esta maldita estafa ao fútbol. Evidentemente as cartas estaban moi marcadas, pero eu non estou dacordo en nada do que se fixo con este formato. E o Pontevedra foi uns dos clubs máis perxudicados". 

Ademais, recordou o "moitísimo" que lle custou ao equipo ascender de Terceira. "Para min descender era como pegarme un tiro na cabeza. Eu sabía que me gustan os retos así e que ía sufrir. Pero estou contento por toda a xente que rodea ao Pontevedra, porque a partir de hoxe pódese construír un Pontevedra moi grande". Neste sentido, Luisito non quixo avanzar se se ve preparado para liderar ese proxecto. "Esa pregunta non é para min, é para a presidenta e o consello. Eu só quero comer un pouco e descansar", expresou.

Os rapaces demostraron que non son tan malos como esta liga demostrou por esta maldita pandemia e esta maldita estafa ao fútbol

Sobre o partido, destacou que viu que a permanencia estaba feita "no 3-0, porque eles baixaron os brazos" e o seu equipo estaba "xogando moi ben". "Pero eu só falo desde que eu cheguei aquí: fixemos 20 puntos e nunha liga de 38 xornadas serían 50 e algo, preto do play-off e con sete meses para poder traballar. Pero este formato é así. Foi unha pena, porque ao equipo o único que o perxudicou foi a falta de finalización. Partidos coma o deste domingo fixemos varios na casa. Pero estivemos máis atinados", apuntou.

Sobre o papel de Diz, destacou: "Teño falado moito con el. O rapaz necesitaría un ano enteiro de adestrar comigo. O Diz que atopei e o que queda agora non ten nada que ver. Só lle pedín unha cousa: que xogase cara adiante, porque ten unha velocidade e un cambio de ritmo que é mortal. No momento no que vin que o lateral estaba afloxando un pouco apostei por el. Unhas veces sáeme mal e esta saliu ben e alégrome moito polo rapaz". 

Para min descender era como pegarme un rito na cabeza. Estou contento porque a partir de hoxe pódese construír un Pontevedra moi grande