O citomegalovirus foi o axente responsable de impedir que Beatriz Gómez Cortés poida pelexar por unha praza nos Xogos Olímpicos de Tokio 2021 no Campionato de España Open de natación que se disputou en Sabadell.
A nadadora pontevedresa viu claramente prexudicado o seu rendemento nos últimos meses por culpa do virus, que lle foi detectado nunhas análises recentes cuxos resultados chegaron a poder da deportista o pasado martes pola noite.
A competidora do Club Natación Santa Olaya asturiano rendeu moi por baixo das súas previsións e do esperado nas dúas probas que disputou no Nacional, os 200 metros libres e os 200 estilos.
Agora sei o que me pasou e dáme rabia. Era o meu último ano a lume de biqueira e nin sequera puiden probarme ao máximo
Gómez Cortés quedou fóra da final da primeira proba, na que asinou un rexistro de 2.05.22 en semifinais, case sete segundos peor que a mínima da Federación Española e oito peor que a mínima A de a FINA para facerse un oco na grella de saída de Tokio 2021.
Nos estilos si logrou o pasaporte á final, na que foi sétima, cunha marca de 2.19.75 (por 2.12.26 que solicitaba a Fina no caso de que España metese a dous representantes en Tokio, ou 2:13.93 que requiría a RFEN no caso de que só unha deportista lograse o obxectivo).
Desde dous meses antes do Campionato de España de Sabadell, a nadadora padeceu unha constante sensación de esgotamento. "Estaba a notarme moi cansa, algo fóra do normal. Ao principio pensei que me estaba facendo maior e xa non recuperaba igual". As primeiras probas analíticas ás que se someteu detectaron índices anómalos, polo que, de acordo co seu adestrador e os médicos, a moza viuse obrigada a descansar para recuperarse, desde o mes de xaneiro. De tal xeito, afrontou o Campionato de España sen poder realizar os adestramentos adecuados para ser competitiva.
Gómez Cortés xa tiña síntomas de cansazo desde outubro e aínda non se curou. De momento non poderá saltar á piscina e volver ás sesións. "Parece que aínda vai estar comigo unhas semanas máis. Haberá días en que me atope máis ou menos normal e outros nos que nin poderei levantarme da cama, como me estaba ocorrendo ata agora", explica.
As súas sensacións son, sobre todo, de impotencia e frustración na que probablemente fose a súa última oportunidade olímpica. "Agora se o que pasou e dáme rabia. Era a miña última tempada a lume de biqueira. Fórame a Asturias para preparala ben e nin sequera puiden probarme ao meu máximo nivel no test", reflexiona.
Cando menos, aínda que non resulte consolo para ela, a moza sabe que o problema non estaba nas súas aptitudes, senón nun axente externo. "Polo menos agora enténdoo. Era unha sensación de impotencia: de querer e non poder".
Iso si, a campioa pontevedresa matiza que "aínda que o soubemos antes, non existe un tratamento: hai xente á que lle dura unha semana e outra á que moito máis tempo".
Gómez Cortés só pensa en recuperarse. Non se expón preparar o seguinte ciclo olímpico, a pesar da insistencia do seu adestrador en recordarlle que é máis curto.
Entre os seus síntomas atópase a febre, a dor de garganta ou de cabeza e o que máis limita a vida cotiá do paciente, a fatiga extrema.
Gómez Cortés viuse limitada na súa loita por acceder aos Xogos de Río logo dun longo proceso de contratempos físicos: primeiro debeu someterse a unha intervención coronaria por un problema cardíaco e posteriormente sufriu un proceso de hemicrania que lle impediron adestrar a máximo rendemento xusto nos meses de clasificación para a cita brasileira.
Cando estaba en plena forma o pasado 2020, o coronavirus cruzouse na vida de toda a sociedade e aprazou os Xogos.
Por fin, no outono volveu á carga. Logrou varias medallas no Nacional de piscina curta e comezou a prepararse para os dous test selectivos. No Trofeo Internacional de Castelló, en decembro, quedou relativamente lonxe da mínima olímpica, pero cando menos era competitiva. Por entón xa estaba a sentir de forma intermitente os efectos do virus. Sen poder adestrar no último trimestre, no Campionato de España quedou moi lonxe das súas mellores prestacións.
"Sempre teño algún problema de saúde. Parece que o meu corpo está a darme sinais de que teño que deixalo. Dáme rabia acabar así, porque isto non se achega para nada á miña mellor versión. E amólame acabar con tan malas sensacións".
