A infanta Cristina negou insistentemente ante o xuíz Castro todo coñecemento das presuntas actividades ilícitas do seu esposo, en quen descargou a responsabilidade do control da economía familiar e da súa participación na sociedade Aizoon: "Confiaba nel, el suxeriumo e así o aceptei".
"Sempre me fiei do meu marido", asegurou a infanta Cristina o pasado 8 de febreiro na súa declaración como imputada ante o xuíz que investiga o caso Nóos, segundo consta na transcrición que o maxistrado trasladou hoxe ás partes.
A infanta, que insistiu en que cría na "honradez" do seu marido, reiterou a súa confianza en Iñaki Urdangarin para explicar a Castro por que constituíron ao 50 % a sociedade Aizoon, dirixida a canalizar "os seus ingresos profesionais".
"A partir de aí -recalcou- eu non tiven máis nada que ver, xa o levou el, eu non intervín en nada".
De feito, negou participar nunca nas xuntas da sociedade familiar, nin estar "nunha sede social de Aizoon", xa que nunca soubo que o despacho de Urdangarin na súa casa de Pedralbes tiña esa condición.
Afirmou tamén que non cre que o seu marido a utilizase como "escudo fiscal", como sostivo un notario que declarou como testemuña na causa, porque é algo que "nunca aceptase".
"Case me ofende señoría", manifestou dona Cristina ao insistir o xuíz en se non pensou que a súa presenza podería servir para impedir a intromisión da Axencia Tributaria en presuntas irregularidades.
Argumentou en sentido contrario: "Precisamente por ser filla do Rei, quizá se me someteu a un escrutinio maior e miróulleme con máis detalles todos os temas relacionados coa administración e con temas delicados e referentes á Facenda".
En relación co Rei, dona Cristina dixo ao xuíz que nunca falou con el sobre as "razóns estéticas e de imaxe" que fixeron que a Casa Real recomendase en 2005 a Iñaki Urdangarin apartarse do Instituto Nóos, unha entidade que a infanta non cría que tivese vinculación algunha con Aizoon.
Castro preguntoulle se o seu pai non lle fixo ningunha observación" sobre o consello que deu ao seu esposo o asesor da Casa Real José Manuel Romeu, despois de que se comezasen a cuestionar en Baleares os contratos entre a administración autonómica e a entidade que presidía o seu esposo.
"Non, nunca", contestou taxativo a infanta, que recoñeceu que coñecía a solicitude que fixo Romeu a Urdangarin e que este lle explicou que o propósito era "evitar posibles malas interpretacións" dos contratos entre administracións públicas e o Instituto Nóos, que segundo os seus estatutos non tiña ánimo de lucro.
O maxistrado preguntoulle así mesmo polos 1,2 millóns de euros que lle transferiu o Rei para axudar á parella a comprar o seu chalé en Barcelona. "Foi un préstamo e teño toda a intención de devolverllo", sinalou dona Cristina.
Admitiu que está a devolver o diñeiro con atraso porque cambiaron as circunstancias da economía familiar: "Agora non estamos en condicións de devolver nada".
"Imaxínome que a súa Maxestade o Rei non lles apremou con interposición de accións xudiciais ante esta situación", preguntou entón Castro, ao que dona Cristina respondeu: "Ao final é o meu pai e fíase de min".
Respecto doutro préstamo, o de 400.000 euros que ela e Urdangarin fixeron ao socio deste en Nóos, Diego Torres, manifestou que lle pareceu ben aínda que a súa relación con Torres e a súa esposa limitouse a compartir unha comida e unha cea.
A duquesa de Palma negou que, como declarou unha empregada da súa casa, ofrecésenlle pagarlle en negro, aínda que insistiu en que xamais tivo coñecemento de que o servizo doméstico era contratado a través de Aizoon.
Na mesma liña, descartou ter nada que ver con que se cargasen á sociedade común como gastos deducibles facturas de servizos e produtos para o seu goce persoal ou da familia porque nunca tomou partido na administración.
"Eu non me ocupei dos gastos e as facturas, todo isto levouno sempre o meu marido, realmente en casa tiñamos repartidas as funcións e el ocupouse sempre de toda a parte financeira da economía familiar", detallou.
En termos parecidos respondeu dona Cristina á fiscal anticorrupción Pedro Horrach, a quen expresou novamente a súa confianza cara a Urdangarin, aínda que admitiu que non tiña "nin idea do que facía con Aizoon".
Horrach inquiriulle acerca de se Urdangarin tiña algunha empresa fóra de España, ao que respondeu taxativamente que non. "Non tiña nada fose do país", dixo cando Horrach mencionou concretamente Inglaterra ou Suíza.
