O lucense Iván Pardo, acusado o asasinato da nena Naiara Sabiñánigo (Huesca) en xullo de 2017, declarou no xuízo que se segue contra el que si que lle infrinxiu castigos por non facer os deberes e, textualmente, asegurou: "Cando notei que non se movía, foi cando reaccionei".
Así respondeu ás preguntas que lle formulou na segunda sesión do xuízo a súa avogada, María Gavasa, sobre os feitos ocorridos o 6 de xullo de 2017 na casa da súa nai, Nieves Pardo, avoa política da nena.
Iván Pardo, que se enfronta a unha pena de prisión permanente revisable, só contestou ás preguntas que lle formularon a súa avogada defensora e o do seu irmán e a súa nai, acusados o pai da vítima, Manuel Briones, dun delito de asasinato por omisión.
Naiara pasaba na casa da abuelastra uns días de vacacións xunto coas súas curmás mentres facían unhas obras na casa do padrasto da nena e co obxectivo de que unha das súas curmás lles axudase cos deberes, a petición, segundo Nieves Pardo, da súa propia nai, Mariela Benítez, que estaba a traballar fóra de Sabiñánigo.
O acusado recoñeceu que o día dos feitos, cando chegou a casa de traballar, preguntoulle a Naiara se fixera os deberes e cando esta contestou que non a puxo de xeonllos sobre grava miúda, por un tempo indeterminado. "Cheguei a casa enfadado e cando me dixo que non tiña os deberes feitos, xa saltei", explicou, sen dar máis detalles da agresión.
A fiscalía e as acusacións manteñen nos seus escritos de cualificación que Iván Pardo propinoulle a Naiara puñadas e patadas, atouna de mans e pés con esposas, obrigouna a permanecer de xeonllos sobre pedras, deulle descargas eléctricas cunha raqueta de matar moscas, meteulle un calcetín na boca, golpeouna coa fivela dun cinto e obrigoulle a beber amoníaco para que non se desvanecese.
Pero o tío da pequena insistiu en que non premeditou "nunca" a súa morte e asegurado que se "lle caeu o mundo" cando se decatou de que morrera. Cando notou que estaba inconsciente, explicou, controloulle o pulso e intentou que se recuperase facéndolle cheirar amoníaco e mollándolle a cabeza e recoñeceu que prohibiu nun primeiro momento ás curmás chamar aos servizos de urxencias porque cría que el só "podía con iso". Despois intentou gañar tempo, dixo, para que a nena se recuperase antes da chegada dos servizos de urxencia.
O lucense mostrouse arrepentido, pediu perdón recentemente nunha carta á nai da nena e a Naiara pídello "todos os días", dixo, e achacou a súa reacción á tensión e a un "cúmulo de problemas coa empresa". "Non lle atopo outra explicación", confesou.
A avoa política, pola súa banda, relatou que ela estaba a traballar cando unha das curmás de Naiara, a súa neta, chamoulle para dicirlle que a nena se caeu, que non sabía que Iván a castigaba con non deitarse ata que acabase os deberes e nunca foi consciente de ningunha agresión.
Tamén declarou o padrasto de Naiara, quen asegurou que o pai, Manuel Briones, non se ocupaba dela desde facía moito tempo, nin lle mandaba diñeiro, e que a nena o consideraba a el o seu pai e pediulle que lle puxese o seu apelido.
O xuízo continuará este xoves coas declaracións das s curmás de Naiara, da súa nai e o seu pai biolóxico e doutras testemuñas relacionadas coa vida familiar e laboral dos acusados e a vítima.
