O director do Centro de Coordinación de Alertas e Urxencias Sanitarias, Fernando Simón, expuxo a posibilidade de que o COVID-19 poida desaparecer a final do próximo ano. "Se cadra a final do ano que vén podemos dicir que non haxa coronavirus. Estamos nesa situación, probablemente seguirá entre nós, pero hai opcións de que non pase así", aseverou.
Simón, que participou como relator nun ciclo de conferencias en Cidade Real, reparou en que outros virus similares no pasado, entre eles a recordada como "gripe dos pitos", tamén chegaron ao seu fin.
O sanitario recordou como o 27 de decembro de 2019 xa aparecen unha vintena de casos de pneumonía grave en China, e só 10 días máis, xa se había secuenciado o virus.
Así, o 7 de xaneiro "xa se tiña toda a información necesaria" no país asiático para enfrontarse ao virus, algo que aínda tardou en chegar a Europa e "ao superpoderoso Estados Unidos".
O 23 de xaneiro xa se reuniu o Comité de Urxencia da Organización Mundial da Saúde, deliberando que a pneumonía detectada en China non supuña un problema a nivel mundial
Aínda que recoñeceu que "non parecía unha enfermidade tan grave", fixo un repaso do primeiro caso detectado en Europa, unha muller chegada de Wuhan a Alemaña sen síntomas e que xerou "un pequeno brote".
No seu tránsito por Alemaña, unha persoa que compartiu espazo cun compañeiro de traballo coa muller de Wuhan tiña contacto con familiares en España, o que puido ser a porta de entrada do virus.
PROTOCOLOS EN XANEIRO. A mediados de xaneiro, en todo caso, "xa había un protocolo e un procedemento" a través de 30 sociedades científicas con traballo para desenvolver estudos clínicos, colocando a España como "un dos tres primeiros países" en telos.
O 23 de xaneiro xa se reuniu o Comité de Urxencia da Organización Mundial da Saúde, deliberando que a pneumonía detectada en China non supuña un problema a nivel mundial, con poucos casos máis aló da orixe en Wuhan.
Cando o 23 de xaneiro a OMS decide mandar unha misión a China, o país asiático "bloquea" a exportación de produtos sanitarias
"Non había transmisión comunitaria en ningún sitio máis aló de Wuhan, nin sequera nas outras 30 provincias de China", recorda Simón, quen admite "certas dúbidas" sobre a información que daba o Goberno chinés no primeiro mes de 2020. A percepción non era que China escondese información, senón que "non a tiñan", dixo.
Cando o 23 de xaneiro a OMS decide mandar unha misión a China, o país asiático "bloquea" a exportación de produtos sanitarias. "Deixa de haber máscaras porque todas as do mundo fabricábanse en China", lamenta Fernando Simón.
A partir dese momento, "o resto do mundo globalizado no que a loxística é brutal e enorme, tiña que vivir cos pequenos restos de pequenos lugares". Este bloqueo non cesou ata finais de marzo, tal e como afirmou Simón.
FEBREIRO. Pasaron as semanas e acabando xaneiro, a información que seguía mandando era o extremo de que a transmisión do virus producíase só a nivel do país asiático, aínda que admitiu que había "mosqueo" polos peches de cidades como Wuhan.
Pasaron os primeiros días de marzo e os problemas en Italia aumentaban
"Estabamos todos os países do mundo expectantes para ver que significaba ese peche, e o 17 de febreiro, China tiña 70.000 casos, e España tiña dous casos, o noso caso alemán e outro inglés co virus importado de Singapura que se contaxiou esquiando en Francia", relatou.
Unha semana máis tarde, entrando na recta final de febreiro, Italia notifica máis de 200 casos no mesmo día no mesmo enclave, prohibe reunións, pecha territorios e obriga a facer corentena a persoas chegadas de China.
Foi o primeiro país europeo con este problema e "o primeiro país do mundo que cambiou a percepción do virus", segundo a súa opinión.
O 9 DE MARZO "TODO SE PRECIPITÓ". Pasaron os primeiros días de marzo e os problemas en Italia aumentaban, ademais de que o tráfico entre o país transalpino e España era intensa, desde o partido de fútbol do Atalanta en Valencia ata os 7.000 italianos que pasaron pola feira ARCO.
Así, en España xa se ían detectando casos, pero só dous pequenos brotes, un no norte e outro preto de Madrid, "moi localizados, con máis transmisión".
Foi o 9 de marzo cando se pasou dunha trasmisión de entre 50 e 100 casos diarios a computar máis de 700. "Ese día, todo se descontroló", aseverou, momento no que se empeza a cadea de toma de decisións que desembocou no primeiro estado de alarma.
