A instrutora do caso Alcàsser ordenou á Policía que busque a un empregado dunha axencia de transportes que, segundo algunhas testemuñas, falou por teléfono con Antonio Anglés en marzo de 1993, cando o fugitivo fuxía da Xustiza a bordo do barco City of Playmouth, con rumbo a Irlanda.
A titular do Xulgado de Instrución número 6 de Alzira, ademais, ordenou a unión á causa xudicial dunha fotografía exhibida pola Policía a un mariñeiro do citado barco mercante e o interrogatorio como testemuña deste mariñeiro e o doutros dous membros da tripulación, igualmente en calidade de testemuñas.
Esta decisión prodúcese despois de que a Audiencia de Valencia aceptase un recurso da acusación popular neste caso, exercida pola Asociación Clara Campoamor, solicitando devanditas probas.
Fontes do Tribunal Superior de Xustiza da Comunidade Valenciana han informado da resolución, pero precisaron que as dilixencias non supoñen reactivar a investigación, que non foi nunca pechada.
Das declaracións do mariñeiro e do capitán deduciuse que Anglés mantivo unha conversación telefónica cun traballador dunha compañía de transportes desde o propio barco
A instrutora emitiu hai un ano unha orde europea de investigación para solicitar a colaboración das autoridades do Reino Unido sobre a suposta fuxida en barco de Anglés. O xulgado recibira un informe policial onde se solicitaban novos interrogatorios a testemuñas, concretamente a membros da tripulación do barco desde o que supostamente fuxiu o fugitivo.
O capitán do barco City of Playmouth, no que supostamente viaxou como polisón o asasino das tres adolescentes de Alcàsser, dixera nun programa televisivo na Sexta que un membro da súa tripulación puido axudar a Anglés a escapar, e a xuíza ordenou tomar declaración ao mariñeiro.
Das declaracións do mariñeiro e do capitán deduciuse que Anglés mantivo unha conversación telefónica cun traballador dunha compañía de transportes desde o propio barco. Ademais, ao parecer, un membro da tripulación chegoulle a fotografar.
A acción popular pediu ao xuíz a localización desta fotografía e a identificación do empregado da compañía de transportes, dilixencias que a maxistrada rexeitou e que a Sección Terceira da Audiencia Provincial ha considerado oportunas, a petición da citada asociación.
Investigacións posteriores seguiron a pista do posible paradoiro de Anglés, en caso de seguir vivo, ou a confirmación da súa morte
Os maxistrados da Audiencia entenden, nun auto ao que tivo acceso EFE, que esas dilixencias "teñen unha finalidade útil e pertinente para a continuación do procedemento (a localización do investigado) e resultan proporcionadas á evidente gravidade dos feitos delituosos obxecto de investigación".
"Confirmar que o investigado era o polisón descuberto no barco pode permitir sentar unha nova base desde a que continuar as pescudas para determinar a súa ulterior itinerario e, no seu caso, o seu actual paradoiro", engade a Audiencia.
Tras recibir o auto da Audiencia, o citado Xulgado de Alzira xa acordou a práctica desas novas dilixencias.
O secuestro e asasinato en novembro de 1992 de Miriam, Toñi e Desirée, as tres veciñas de Alcàsser (Valencia) de entre 14 e 15 anos violadas e torturadas ata a morte polo prófugo Antonio Anglés e o seu colega Miguel Ricart -en liberdade desde 2013-, mantivo en albas a España durante máis de dous meses, ata que apareceron os seus cadáveres.
Investigacións posteriores seguiron a pista do posible paradoiro de Anglés, en caso de seguir vivo, ou a confirmación da súa morte, que puido haberse producido ao arroxarse ao mar desde o citado barco rumbo a Dublín.
