Un notario acusado de non adoptar as medidas necesarias para indagar sobre o estado mental dunha anciá de máis de 90 anos que resultou padecer demencia tipo Alzheimer asegurou que el observou que a señora "sabía perfectamente o que facía" ao asinar unha escritura en favor dun dos seus fillos.
Así o sostivo na primeira sesión do xuízo que se celebrou este xoves na Sección Sexta da Audiencia Provincial da Coruña, con sede en Santiago e no que a Fiscalía pide para este notario, exercente na Pobra do Caramiñal, unha multa de 6.000 e suspensión de emprego durante nove meses por un delito de falsificación documental por imprudencia grave. Tamén reclama a anulación da escritura outorgada ao fillo da anciá.
Na súa declaración, na que respondeu a preguntas de todas as partes –acusación particular, fiscalía e defensa–, o notario afirmou que non coñecía con anterioridade nin ao fillo nin á señora, cos que só tivo contacto en relación á firma deste documento, rubricado o 22 de xuño de 2011, e que supuña un pacto de mellora en favor dese descendente.
O notario declarou que, despois de recibir o encargo da escritura, falou por teléfono coa muller –o propio día ou un día antes da firma–. "Se eu teño que saír fóra da notaría para ver a unha persona maior, como era este o caso, antes de saír prefiro falar con ela por teléfono", sinalou o acusado, que precisou que se lle dixesen que esta "non podía falar por teléfono" iso fíxolle "sospeitar" sobre a capacidade da persona.
Con todo, sostivo que, neste caso, preguntoulle ao fillo se podía falar con ela e que este lle dixo que "non había ningún problema". "Por iso non teño que sospeitar nada e, ese día, eu manteño unha conversación coa finalidade de ver como se desenvolve esta persona", indicou nunha intervención na que dixo que a charla se desenvolveu "con normalidade".
O acusado destacou que esta chamada supón unha medida de "prudencia adicional". "Se coñecen algún notario, gustaríame que lle preguntasen a ver se teñen por costume chamar previamente cando teñen que saír á casa dunha persona maior", argumentou nunha comparecencia na que asegurou que, no momento da firma, a muller estaba encamada por padecer unha "flebitis".
Eu pregunteille –ao fillo– se esa situación de encamamiento e das pernas afectáballe dalgunha forma á súa capacidade, é dicir, se a súa nai estaba ben da cabeza. E o díxome que non, que estaba perfectamente", sinalou.
En canto ao momento da firma, o notario dixo que esta se produciu na habitación da muller. "Achegueime a ela, saudeina, deume a man con total tranquilidade e sen ningún trazo externo que puidese dicir que a señora tiña ningún déficit de capacidade. De feito, tiña un aspecto lustroso, estaba ben amañada e tiña unha voz contundente", afirmou para asegurar ela mesma díxolle que "encargara" a escritura para "pasarlle" unha casa de Chantada ao seu fillo.
O notario, que sinalou que lle preguntou cuestións como a súa data de nacemento ou o nome dos seus pais, destacou que a muller "asinou" sen "ningunha dificultade".
Ademais, referiuse a un dos informes que figura na causa, o realizado por unha forense "case cinco meses despois da escritura", para asegurar que este "non responde á realidade" do momento cando describe a unha muller "totalmente enajenada".
"Ela viuna case 5 meses despois da firma, a unha persona con 91 anos, despois de que sufrise un auténtico secuestro", afirmou o notario, que relatou que a anciá, segundo o "declarado por un neto" nunha denuncia, sufriu "un auténtico secuestro" para ser trasladada da casa deste fillo por parte dos seus outros descendentes.
Segundo dixo, o relatado por esta forense "contrasta" co que el viu así como polo observado por un empregado dunha sucursal bancaria --que posteriormente compareceu no xuízo como testemuña--. "Unha señora maior que sabía perfectamente o que facía", incidiu.
DECLARACIÓN DOS FILLOS
No xuízo, ademais, prestaron declaración tres fillos da muller, que manteñen entre si outro proceso xudicial en relación a este pacto de mellora.
En primeiro lugar, compareceu o beneficiario da escritura polo que se xulga ao notario, unha testemuña que asegurou que a súa nai "en consciente de todo o que fixo". Ademais, afirmou que "en absoluto" observou que a súa nai presentase lagoas de memoria durante a conversación co notario.
Con todo, en resposta ás preguntas da fiscalía, sinalou que levou varias veces ao médico á súa nai ao observar que "perdía un pouco o tino" cando se desorientaba. "Eu o que podo dicir é que coordinaba perfectamente", sinalou nunha declaración na que "afirmou que nalgunha ocasión esaxerouse" o seu estado ante un médico para que lle facilitase unha medicación.
Con todo, os outros dous irmáns que declararon como testemuñas –un home e unha muller– aseguraron que a enfermidade da súa nai estaba avanzada cando se produciu a firma, que tivo lugar durante o tempo que a súa nai conviviu co outro irmán na Pobra do Caramiñal, localidade á que habido ido para "pasar o Nadal" en casa de leste outro fillo.
Así, a filla dixo que durante os meses que residiu neste municipio coruñés xa non a recoñecía nin a ela nin aos seus irmáns –unha cuarta irmá xa falecida–. Pola súa banda, o outro irmán sinalou que pediron incapacitar á súa nai, xa en xuño de 2011, após detectar que "lle faltaban 6.000 euros da conta". "Deixárona sen un céntimo", manifestou.
Por último, no xuízo, que continuará o venres coas declaracións dos peritos, o director dunha sucursal bancaria da Pobra testificou que acudiu ao domicilio da anciá a que lle asinase un documento após ser así requirido por outra oficina do seu banco situada en Santiago.
Na visita, segundo sinalou, non tivo "ningún problema". Ademais, asegurou non saber dicir se a muller estaba "normal" ou "non" tendo en conta que non a coñecía con anterioridade a ese momento.
Na sesión deste xoves, os maxistrados da Audiencia Provincial da Coruña acordaron desestimar todas as cuestións previas solicitadas e peticións de nulidade solicitadas pola defensa.
