A CIAF ditamina que a causa do accidente foi un descoido do maquinista

A Comisión de Investigación de Accidentes Ferroviarios (CIAF) determinou que a causa do descarrilamento do tren de Santiago de Compostela, que se saldou con 80 mortos e 147 feridos, debeuse a un exceso de velocidade provocado polo maquinista Francisco José Garzón Amo e á súa falta de atención ao responder a unha chamada do interventor de a bordo.

Segundo o documento elaborado polo órgano adscrito ao Ministerio de Fomento ao que tivo acceso EFE, o tren circulaba a 179 km/h na curva da Grandeira, á altura do barrio compostelán de Angrois, cando está limitada a 80 km/h, o que pon de manifesto que o maquinista non respectou o prescrito no libro horario do tren e no cadro de velocidades.

Como causa coadyuvante apúntase á súa falta de atención pois, ao responder á chamada de Antonio Martín Marugán, non aplicou o freo de forma adecuada para reducir a velocidade antes da entrada á curva.

Deste xeito, os técnicos da CIAF entenden que a conversación telefónica, que se prolongou durante 100 segundos, foi excesiva e reiterativa.

Durante este tempo, o tren percorreu 5.540 metros nos que o maquinista "non realizou parte da súa actividade normal de condución". De feito, respondeu 6.000 metros antes do inicio da curva, o que lle impediu, conclúe, iniciar o freado no momento oportuno.

O interventor chamou en tres ocasións ao maquinista, a última para pedirlle se podía entrar na vía desviada da estación de Pontedeume "para comodidade" duns viaxeiros do tren sinistrado na véspera da celebración do Día de Galicia e en plenas festas do Apóstolo.

O sistema tardou tres segundos en iniciar a freada efectiva, polo que o tren circulaba a 195 km/h cando comezou a desaceleración. Descarrilou catro segundos despois nun punto xa fose do tramo dotado do sistema ERTMS.

Desde o fin do tramo ERTMS ata o punto de descarrilamento existen sinais luminosos e carteis que indican o punto no que debe efectuarse o cambio de modo -Asfa-, así como o cambio de velocidade máxima ata 80 km/h.

O informe remitido ao xuíz, de 266 folios, sinala ademais que no caso de que o tren circulase con ERTMS ata o lugar en cuestión, este sistema non limitase a velocidade de acceso á curva pois desde este punto podíase circular a 200 km/h con Asfa, sendo o maquinista o que debía reducir a velocidade.

Aínda que, o maquinista tería que activar o pulsador de recoñecemento de saída do ERTMS. De non facelo, o sistema produciría o freado.

Debido a problemas co ERTMS circulábase co sistema Asfa dixital en todo o percorrido sen activarse ERTMS en ningún momento no traxecto Ourense-Santiago.

Nas súas declaracións, o maquinista recoñeceu que non podía explicar por que non reduciu a velocidade, que o tren ía con minutos de atraso, que non sabía en que pensaba antes de entrar no túnel e que debía contestar a chamada do interventor, aínda que non sabe se esta influíu no accidente.

Nos seus 9 recomendacións, o informe -independente da investigación xudicial- propón sinalizar na vía as reducións de velocidade a partir de certo rango e implantar balizas para controlar a velocidade e para que se poida producir o seu freado se se pasa.

Tamén que as comunicacións cos maquinistas realícense de forma segura e sen distraccións ou que se implante un sistema de gravación de audio e vídeo nas cabinas.

Comentarios