Fronte á tese xeral de que os problemas de saúde de Elvis Presley foron efecto da súa adicción ás drogas, a xornalista e historiadora Sally Hoedel acaba de publicar unha nova biografía na que afirma que a estrela do rock and roll morreu porque tiña "malos xenes".
Así, no seu libro Elvis: destined to die young, considera que as afeccións do cantante, máis aló dos excesos aos que tende a fama, poderían partir dos seus avós maternos, que eran irmáns.
Así mesmo, sinala que moitos membros da familia por parte da súa nai morreron antes de tempo, aos 42 anos, incluídos tres dos seus tíos.
De feito, tanto o artista como a súa nai, Gladys, quen tamén faleceu nova, aos 46 anos, "tiveron un período similar de catro anos de saúde dexenerativa, e iso é importante, porque ela non tomou a mesma medicación que el", afirma a biógrafa a través do medio británico especializado en música NME.
á vez, engade que a estrela da música sufría enfermidades en nove dos once sistemas corporais e que parte do seu organismo estaba danado desde o momento en que naceu.
"Elvis era un home enfermo que escondía gran parte da súa debilidade para encher as salas de concertos e manter á súa familia. Ao examinar os seus defectos e problemas de saúde, talvez podamos comezar a ver a súa humanidade novamente ", dixo ao diario The Observer.
O 16 de agosto cumpriranse 44 anos do falecemento de Presley, pero aínda hoxe as circunstancias que rodearon o seu falecemento non son do todo claras.
"Elvis é visto como menos ou máis que humano, como unha imaxe, e foi reducido a este tipo de rock and roll que morreu no seu baño por tomar demasiadas pastillas", agrega.
Hoedel pensa que Presley non era un drogadicto como a historia lle pintou, se non máis ben que buscaba escapar da realidade; alguén que loitaba por sobrevivir logo de vivir na pobreza extrema.
"A historia de Elvis vese como unha de destrución, pero es unha loita de supervivencia, a través da pobreza e, logo, dos problemas de saúde. Foi difícil ser Elvis, ninguén tivera unha fama como esa antes, e ninguén podía facelo por el. Trataba de funcionar dentro da súa realidade", incide.
é por iso que a historiadora e escritora confía en que este libro cambie a imaxe destorcida que ten a sociedade sobre a figura icónica. "Elvis cambiou o noso universo culturalmente como ninguén o fixo antes e merece ser tratado como unha figura histórica, como Henry Ford ou Thomas Edison", conclúe.
