'Rocío, contar a verdade para seguir viva': os Mohedano, cómplices

"A menor utiliza a mentira sobre a súa nai para conseguir unhas ganancias, como pode ser a aprobación do núcleo paterno”
Rocío Carrasco. EFE
photo_camera Rocío Carrasco. EFE

O capítulo 9 da docuserie Rocío, contar a verdade para seguir viva veu cargado de polémica. Así, desvelou novos datos ata agora inéditos que non deixaron indiferente a ninguén. 

Rocío Carrasco profunda no calvario sufrido, tras a malleira sufrida a mans da súa filla en xullo de 2012 e a posterior denuncia desta, acusando á súa propia nai de malos tratos. “Non me doe tanto a malleira como o feito de que Rocío Flores quixéseme meter no cárcere. Dóeme saber que unha filla miña sexa capaz de querer ver á súa nai no cárcere por algo que non fixen. Paríraa eu, pero non tiña nada meu. Non é que a túa filla che dea unha malleira que xa é antinatural. É que tivo a capacidade suficiente para trazar co seu pai unha liña a seguir”, sentenciou.

A agresión fora tal que a nai sufriu un traumatismo cranioencefálico, motivo polo cal os médicos a obrigaron a quedar en observación durante unhas horas e deron parte do sucedido, a pesar de que Rocío pedíalles que iso non sucedese para que que o feito non transcendese e protexer, así, á súa filla, profundando sempre na manipulación de Antonio David. "Antes de verdugo foi vítima", afirma. Igualmente, revela un dato devastador: “Mentres me pegaba tiña o teléfono aberto", o mesmo que o seu pai lle proporcionara nunha vista. "¿Quen estaba alén? Non o sei”, aclara. 

No capítulo, o propio Paco, chofer da familia, corrobora a súa versión. Deste xeito, conta como Rocío Flores subiu ao coche "nerviosa". "Rocío Flores quería que a levara á comisaría, pero eu leveina ao colexio que para iso estaba contratado". Para que se tranquilizase, conta que parou nunha gasolineira para comprarlle un Aquarius. Nese momento, acaba sendo testemuña dun dos momentos clave: "Sacou o móbil e díxolle ao seu pai que isto xa estaba feito".

Con todo, é despois cando Antonio David acode coa súa filla ao cuartel e interpoñen unha denuncia contra Rocío Carrasco, o que motiva que a policía requira a presenza da nai no cuartel. Tras as declaracións, iníciase unha investigación sobre a pequena a cargo do xulgado de menores, que culmina nunha condena de seis meses de liberdade vixiada cara a ela por "un delito de malos tratos habituais, un delito de malos tratos, unha falta continuada de ameazas e unha falta continuada de inxurias". Neste sentido, o informe sinala que non se evidencian signos de sentimento abandono, culpabilidade, ansiedade… Ou aspectos que se verían en menores que levan anos vivindo coa indiferenza materna. Obsérvanse aspectos nos que a menor utiliza a mentira sobre a súa nai para conseguir unhas ganancias, como pode ser a aprobación do núcleo paterno”.

A este respecto, Rocío Carrasco preocúpase continuamente pola situación da súa filla. "Pedín aos psicólogos que falaban con Rocío durante a súa condena que me informasen de como estaba, pero que non llo dixesen a ela. Tamén pedía aos profesores do colexio que me contasen como lle ía, pero non quería que ela o soubese para que ninguén puidese utilizalo".

Así mesmo, a filla de Rocío Jurado fala doutra agresión "que logo nego no tribunal de menores porque non quería ser culpable de que caesen máis cousas. Hai unha agresión que ela me fai cun coitelo. Eu estaba a pelar unha mazá. O único que quería facerlle ver que non era bo, que non estaba a actuar ben, que non podía ser de ningunha dos xeitos. Logo en Menores dixen que fora sen intención". 

Un novo órdago sae á luz nesta novena entrega. Rocío Carrasco fala abertamente sobre como os Mohedano, a pesar de coñecer os feitos, se sitúan do outro bando. “Creo que o que fixeron foi apostar polo que eles pensaban que era o cabalo gañador e son cómplices, en certa forma, porque eles sabían a verdade”, declarou. 

A tenor dunha posible reconciliación entre nai e filla, teno claro: “Terase que perdoar ela cando se dea conta, porque creo que a día de hoxe aínda non se deu conta”. A iso, engade que “hai que partir da base de que esa persoa [Antonio David] non estea nin na vida dela nin na miña”. 

“En moitas ocasións sentinme desamparada, pero sigo crendo na xustiza e teño confianza en que máis tarde ou máis cedo vaise facer xustiza”, finaliza. 

Comentarios