O Papa di que é "incompatible" estar a favor do "aborto" e defender o medio ambiente

Francisco relata no seu próximo libro como sobreviviu a unha infección pulmonar cando tiña 21 anos e asegura que viviu ao longo da súa vida tres "situacións covid"
El papa Francisco. CLAUDIO PERI (EFE)
photo_camera O papa Francisco. CLAUDIO PERI (EFE)

O papa Francisco advertiu de que é incompatible estar a favor do "aborto", da "pena de morte" ou da "eutanasia" e defender ao mesmo tempo o medio ambiente porque non son ao seu xuízo "problemas dunha orde moral distinto" senón que están na mesma categoría. 

"Se pensás que o aborto, a eutanasia e a pena de morte son aceptables, ao teu corazón vaille a resultar difícil preocuparse pola contaminación dos ríos e a destrución da selva. E o inverso tamén é certo", defende o Pontífice no seu novo libro Soñemos xuntos que publicará en castelán a editorial Plaza y Janés en España o próximo 3 de decembro. 

Así, o Papa engade que, "aínda que a xente siga sostendo vehementemente que son problemas dunha orde moral distinto, mentres se insista en que o aborto está xustificado, pero non a desertificación, ou que a eutanasia está mal, pero a contaminación dos ríos é o prezo do progreso económico", o mundo seguirá "estancados na mesma falta de integridade". 

O libro recolle as respostas do Papa a preguntas que lle expuxo o seu biógrafo Austen Ivereigh en numerosas conversacións durante o confinamento. 

INFECCIÓN PULMONAR. O Papa Francisco revelou por primeira vez detalles sobre como viviu a infección pulmonar que sufriu cando tiña apenas 21 anos e que derivou nunha operación cirúrxica urxente para extirparlle o lóbulo superior do pulmón dereito en 1957. 

"Cando aos vinte e un anos enfermeime con algo grave, tiven a miña primeira experiencia co límite, coa dor e a soidade. Cambiáronme as pautas. Durante meses, non sabía quen era e se me morría ou non. Nin os médicos sabían se ía sobrevivir. Acórdome que un día lle preguntei á miña nai, abrazándoa, se me ía a morrer", relata Francisco no libro.

O Papa agradeceu o labor de dúas enfermeiras que "loitaron" por el

Francisco recorda que estaba a cursar o segundo ano do seminario diocesano en Buenos Aires. "Acórdome da data: o 13 de agosto de 1957. Un prefecto, que se deu conta de que o meu non era o tipo de gripe que se cura con aspirina, levoume ao hospital. De entrada, sacáronme un litro e medio de auga do pulmón, e aí quedeime pelexando por vivir", indica. 

O Pontífice precisa, ademais, que ten experiencia propia de como "senten os enfermos de coronavirus que loitan por respirar conectados a un ventilador". 

Daquel tempo, o Papa recorda sobre todo a dúas enfermeiras, unha delas, a irmá Cornelia Caraglio, que lle salvou a vida. "Sempre estarei en débeda con elas. Loitaron por min ata o final, ata que me recuperei", afirma. 

Tamén explica que entendeu entón a importancia de evitar o que chama a "consolación barata" que experimentou cando a xente que lle visitaba dicíalle "que ía estar ben, que con todo esa dor nunca ía ter que sufrir de novo". 

Francisco recordou a súa soidade en Alemaña cando Arxentina gañou a Copa do Mundo

"Bobadas, palabras baleiras", di, engadindo que logo daquilo tomou a decisión de non falar durante as súas visitas a enfermos e soamente tomar a súa man.

TRES "SITUACIóNS COVID". Segundo Francisco, na súa propia vida experimentou o que denominou "tres situacións Covid". Ademais da enfermidade, refírese o período que viviu en Alemaña, que el define como "un exilio". 

"Sentín como un peixe fose da auga", confesa o Papa, recordando, por exemplo, o día que Arxentina gañou a Copa do Mundo. "Non quería ver o partido e souben que gañaramos só ao día seguinte, léndoo no xornal. Ninguén na miña clase de alemán dixo nada respecto diso, pero cando unha moza xaponesa escribiu Viva Arxentina na lousa, os demais riron. A profesora entrou, dixo que o borrase e pechou o tema", escribe. 

Para rematar, a súa terceira "situación Covid-19" esténdese ao período en que foi enviado á cidade arxentina de Córdoba de 1990 a 1992 como provincial das xesuítas, que recorda como "unha especie de corentena, de illamento". O Papa apunta que ese tempo fíxolle "ben" a pesar de todo porque lle levou a madurar "ideas".

"Deume máis tolerancia, comprensión, perdón. Tamén me deixou unha nova empatía cos débiles e indefensos. E paciencia, moita paciencia", asegura.