Un parapléxico volve camiñar grazas á estimulación eléctrica da medula

Jered Chinnock lesionouse nas vértebras torácicas tras sufrir un accidente de moto de neve en 2013

Jered Chinnock, durante uno de sus ejercicios. MAYO CLINIC YOUTUBE
photo_camera Jered Chinnock, durante un dos seus exercicios. MAIO CLINIC YOUTUBE

Un equipo de investigadores do Mayo Clinic e a Universidade de California en Los Ángeles (Estados Unidos) conseguiu, a través da estimulación eléctrica da medula espinal e a fisioterapia, que un home parapléxico desde 2013 volva recuperar a súa capacidade para camiñar. 

Jered Chinnock, agora de 29 anos, lesionouse a medula espinal nas vértebras torácicas na metade das costas nun accidente de moto de neve. Diagnosticáronlle unha perda completa de función por baixo da lesión, o que significa que non podía moverse ou sentir nada debaixo da metade da súa torso. No estudo, que comezou en 2016, participou en 22 semanas de terapia física, e despois implantáronlle cirurxicamente o electrodo. 

No estudo, cuxos detalles publicáronse nun artigo na revista Nature Medicine, os investigadores explican que, grazas a un estimulador implantado na zona da súa medula espinal que non estaba conectada co cerebro, o home pode camiñar cun andador que ten rodas dianteiras e a axuda dos adestradores, que lle prestan asistencia de forma ocasional. 

En total, o paciente realizou 113 visitas para acudir a rehabilitación no Maio Clinic durante un ano, e logrou fitos durante as sesións individuais como percorrer 102 metros, aproximadamente a lonxitude dun campo de fútbol, dar 331 pasos ou camiñar 16 minutos con escasa axuda. Actualmente, como precaución de seguridade, o paciente só camiña baixo a supervisión do equipo de investigación. 

A medula espinal do home foi estimulada por un electrodo implantado, permitindo ás neuronas recibir o sinal de que quería pararse ou dar un paso. "Agora creo que o verdadeiro desafío comeza, e iso é comprender como sucedeu isto, por que sucedeu e que pacientes responderán", sinala Kristin Zhao, investigadora coprincipal do estudo.

PROGRESO CONTINUO. O implante aséntase no espazo epidural, a parte máis externa da canle espinal, nun lugar específico debaixo da área lesionada. O electrodo conéctase a un dispositivo xerador de pulsos debaixo da pel do abdome do home, e comunícase de forma inalámbrica cun controlador externo. 

Logo, o equipo de investigación intentou determinar se o home podía pararse e camiñar con axuda. Durante 113 sesións de rehabilitación, os investigadores axustaron as configuracións de estimulación, o soporte do arnés e a velocidade da cinta de correr para permitir a máxima independencia do home. 

A investigación demostrou que o home podía camiñar sobre o chan cun andador con rodas dianteiras e pisar unha cinta de correr colocando os brazos sobre as barras de soporte para axudar a manter o equilibrio. Con todo, cando a estimulación foi desactivada, o home permaneceu paralizado. 

Debido a que o home non recuperou a sensación, inicialmente usou espellos para ver as súas pernas

Na primeira semana, o participante usou un arnés para reducir o risco de caídas e para proporcionar equilibrio na parte superior do corpo. Os adestradores colocáronse de xeonllos e cadeiras para axudalo a pararse, balancear as pernas e cambiar o seu peso. Debido a que o home non recuperou a sensación, inicialmente usou espellos para ver as súas pernas, e os adestradores describiron a posición das pernas, o movemento e o equilibrio. 

Para a semana 25, non necesitaba un arnés, e os adestradores só ofrecían axuda ocasional. Ao final do período de estudo, o home aprendeu a utilizar todo o seu corpo para transferir peso, manter o equilibrio e propulsarse cara a adiante, o que require mínimos sinais verbais e revisións periódicas das súas pernas. 

Comentarios